Niet alleen is het kantoor van de jeugdhulpaanbieder nagenoeg onvindbaar maar voor hun eigen veiligheid rijden sommige jeugdwerkers inmiddels ook rond met een geheim kenteken. Ze werken ook steeds vaker onder een schuilnaam. John: „Helaas is dit inderdaad soms nodig. Met name als het gaat om gedwongen jeugdzorg opgelegd door een rechter.” Volgens John, die nu 17 jaar werkzaam is in de jeugdzorg, neemt de agressie richting medewerkers ieder jaar verder toe. „Je bent inmiddels meer bezig met het temperen van agressie van cliënten dan met je echte werk. Tot een paar jaar geleden was dat meer in balans.”

Met zijn hele gezin onderduiken

Dat merkt ook jeugdwerker Jeroen* die al 16 jaar voor dezelfde jeugdhulporganisatie werkt. Zo’n beetje dagelijks wordt hij de laatste jaren uitgescholden en bedreigd. Ook met de dood. Een van zijn dieptepunten was toen hij met zijn hele gezin moest onderduiken afgelopen jaar. „Vanwege een vader die een gewelddadig verleden had. Hij was het niet eens met de beslissing van de rechter om zijn kinderen uit huis te plaatsen. En hij gaf mij daar de schuld van.” De vader zocht een collega van John thuis op. En aan de voordeur bedreigde hij hem met een mes. „Vervolgens liet hij mijn collega weten dat hij wist waar ik woonde.” Uit voorzorg vertrok Jeroen toen een week met vrouw en kinderen naar een vakantiepark.

Stijging