Allereerst: de performance is zeer in orde en in de klaterende harmonieën functioneren de zangstemmen optimaal. Bovendien is het materiaal qua tekst volstrekt eigen, bijzonder en tegelijkertijd van een verbluffende eenvoud in de beelden. Op korte afstand voel je geen rijmwoord aankomen. Sterker, in elk couplet lijken de zinnen oorspronkelijk in het proza van alledag te zijn uitgeschreven. Zodra ze een melodie tegen de regels aanzetten, ontspringt poëzie zonder rijmdwang. Hoewel, allerminst van het kleffe soort. Bij hen heerst in een vers als vanzelfsprekend een statement.