Volgzaam, opstandig, waakzaam of relativiterend. Herken de verschillende types in het corona-tijdperk

Het volgzame type

U slaat geen persconferentie over en bent precies op de hoogte van de laatste maatregelen en ontwikkelingen. Anderen mopperen over verplichte mondkapjes en de kroegen die om tien uur moeten sluiten. U niet. U begrijpt dat. Net zoals u begrijpt dat het nu niet verstandig is om met vrienden een weekend weg te gaan.

 U zult altijd uw handen twintig seconden wassen wanneer u thuiskomt. De klinken met een doekje afdoen. In de supermarkt houdt u afstand, wacht u als het nodig is twee minuten om een brood uit het schap te pakken. U ziet bijna geen mensen in het echt. Bent de hele dag aan het beeldbellen. Vindt het vervelend wanneer mensen in uw omgeving de regels minder nauw nemen.

U offert zich toch ook op? Waarom is men tegenwoordig zo egoïstisch? U spreekt mensen daar niet op aan, maar heeft wel iemand ontvolgd op Instagram die op een feestje was.

Het rekkelijke type

U volgt het coronanieuws in grote lijnen en houdt zich aan de regels, in principe. Anderhalve meter houden, handen wassen, u doet het al maanden. Alleen: u blijft zelf ook nadenken. Soms is een metertje genoeg.

En is het echt nodig om je handen te wassen als je buiten niets hebt aangeraakt? Waarom zou u thuis niet een paar extra gasten mogen ontvangen? Zolang iedereen maar afstand houdt. U draagt een mondkapje in de winkel, behalve wanneer het rustig is, dan zit dat in uw broekzak of hangt het onder uw kin.

U houdt afstand in de supermarkt, maar niet als u anders moet omlopen voor een potje oregano. U gaat een weekend weg met vrienden. Naar het theater, de bioscoop, het café. Mag toch? Wanneer een regel onduidelijk is, valt die meestal in uw voordeel uit. U vindt een winkelstraat niet snel te druk. U snapt niet dat sommige mensen de regels zo precies naleven. Zo zijn ze niet bedoeld. Het is meer een richtlijn.

 

Het inconsistente type

U probeert zich aan alle coronaregels te houden, maar dat lukt niet altijd. Op het terras, waar u en uw vrienden goed afstand houden van elkaar, dipt u uw bitterbal, waarvan u al een hap genomen heeft, in het bakje met mayonaise. U komt thuis en wast uw handen, maar vergeet de klinken.

Wanneer het aantal besmettingen klein is, ziet u het virus als slechts een griepje. Tijdens de tweede golf bent u bang om dood te gaan. U was vorige maand op vakantie in Italië. Daar droeg iedereen een mondkapje op straat. Terug in Nederland was u stellig: ook wij moeten mondkapjes dragen. Dat gevoel ebde na twee weken weg.

U zegt er wat van als mensen te dichtbij komen in de supermarkt. Raakt alle avocado’s aan om te voelen welk stuk precies zacht genoeg is. U vindt mensen die op straat van de stoep stappen om afstand te bewaren vermoeiend. U weet ook dat ze gelijk hebben.

Het relativerende type

U respecteert de coronaregels, maar vindt het allemaal wel wat overtrokken. Dat probeert u de mensen ook uit te leggen. U zegt dingen als: ‘We gaan allemaal dood. We moeten het virus accepteren. Er gaan veel meer mensen dood aan de griep.’

Het relativerende type: ‘We gaan allemaal dood. We moeten het virus accepteren. Er gaan veel meer mensen dood aan de griep.’

Zo nu en dan gooit u er een quote van een stoïcijnse filosoof als Epictetus uit, of citeert u psychiater Damiaan Denys: ‘Het coronavirus is een gezonde correctie op onze megalomane levensstijl.’ Toch is van verzet geen sprake. U kunt alle beperkingen namelijk óók relativeren. Dan maar tijdelijk een wat saaier, eenzamer bestaan, denkt u. Dat is toch geen ramp?

U heeft meer tijd voor uw gezin. Kookt eens met meer dan vijf ingrediënten. Om meer lichtheid te creëren, stuurt u grappige filmpjes en memes door over het coronavirus. Die vallen niet in elke groepsapp even goed. U bent verwijderd uit de app met ouders van klasgenoten van uw dochter.

Het waakzame type

U volgt de regels. Maar dat vindt u niet genoeg. Waarom voert de overheid geen strenger beleid? U heeft tabellen en analyses. U hebt al maanden niemand gezien. Via sociale media roept u mensen op buiten een mondkapje te dragen. Om sociale contacten te vermijden. U wordt boos als er te veel mensen in een park zijn.

U kunt uw oma niet zien omdat mensen hun handen niet vaak genoeg wassen. U kijkt uit het raam en ziet vier jongens op een bankje zitten. U roept met overslaande stem: ‘Afstand, afstand, afstand houden!’ U heeft wc-papier en meel nodig, maar u durft niet naar de supermarkt. De mensen zijn onvoorspelbaar, er kan elk moment iemand in uw gezicht hoesten.

U spreekt twee vrienden niet meer omdat ze de regels niet zo nauw nemen. U bent uit een groepsapp gestapt omdat iemand een grappig bedoelde meme over het virus verstuurde. U mailt de krant: ‘In de Albert Heijn aan de Sarphatistraat draagt niemand een mondkapje.’

Het ongehoorzame type

U heeft geen respect voor corona. Vindt de maatregelen onzin. U zegt: de overheid kan mij nergens toe dwingen. Daarom draagt u geen mondkapje, wast u uw handen alleen als u van de wc afkomt en doet u niet aan afstand houden.

U ziet uw vrienden meer dan ooit. Schudt ze de hand. Vindt ouderen op straat moedig. U vindt dat de overheid er een zooitje van maakt. Ze hebben niet het beste met u voor. U doet zelf veel onderzoek. U heeft een hekel aan mensen die dat niet doen, en als makke schapen op de overheid vertrouwen.

Mensen spreken u erop aan wanneer u naast ze gaat staan in de supermarkt. U wordt dan boos. U bent op vakantie geweest in een coderoodgebied. Wanneer de kroeg sluit, gaat het feestje door bij u thuis. U deelt een plaatje van een grafsteen op Facebook met de tekst: ‘Hier rust de vrijheid. 5 mei 1945-30 september 2020.’