Een fossiel uit het papieren tijdperk: Lévi Weemoedt komt met een opvolger van 'De ziekte van Lodesteijn' | boekrecensie ★★★☆☆

Aan het einde van De ziekte van Lodesteijn , de kleine roman van Lévi Weemoedt uit 1986, wordt Anthony Willem Lodesteijn ontslagen als leraar klassieke talen aan een middelbare school in Vlaardingen. Hij is ‘emotioneel niet in orde’ en kan daardoor ‘niet helemaal optimaal functioneren’. Wat hij wel kan en graag doet, is een boek ter hand nemen en ‘wegzinken in een tijd dat een man nog vrij en onbekommerd over de wereld kon zwerven, van het ene wonder naar het ander.’