Ja, dat Eurovisie Songfestival. We spreken elkaar de dag na de eerste halve finale, toen Mia Nicolai en Dion Cooper meteen uit de competitie lagen. Jeangu Macrooy deed twee jaar geleden mee voor Nederland, en eindigde toen in de lagere regionen.

Publiek noch jury begreep het, dat fraaie, op gospel gebouwde Birth Of A New Age , met zijn krachtige boodschap en zijn regels in het Sranantongo, een van de talen in zijn moederland Suriname. ‘Yu no man broko mi’ , jullie zullen me niet breken.

Nee, hij lust geen broccoli meer, want dat werd hem in die tijd vaak nageroepen. Zelfs Albert Heijn speelde erop in met een advertentie die slecht viel bij Surinaamse Nederlanders. Een ongelukkige climax van anderhalf jaar Songfestivalstress – in 2020 zou hij immers ook al meedoen, maar daar kwam een pandemie tussen.

,,Ja, dat was minder leuk”, zegt hij over die broccoli-controverse. En ook al speelt hij misschien liever op Oerol – ,,heel fijn daar in de natuur, een stuk minder gelikt” – toch kijkt hij met plezier terug op die Eurovisie-ervaring,

,,Ik heb er heel fijne herinneringen aan. Het was anders dan anders, hoe zeg je dat ... ik ben heel blij dat ik in die taal kon zingen op zo’n wereldtoneel. Je moet zo’n competitie niet de rest van je carrière laten bepalen, je moet er altijd iets positiefs uithalen.”

Spannend om Judas te spelen

Zo staat Jeangu Macrooy in het leven. En misschien is dat een reden waarom de beroemde regisseur Ivo van Hove hem benaderde met de vraag of hij Jezus wilde spelen in een nieuwe productie van Jesus Christ Superstar .

En dat terwijl hij eerder, bij The Passion , in de huid kroop van Judas (voor verstokte heidenen: de discipel die Jezus verried, waarna diens kruisdood volgde). Op eigen verzoek, ja. ,,Ik vond het spannend om Judas te spelen. Het kan heel interessant zijn om nu in die heel andere rol te kruipen. Ik ken het verhaal in ieder geval.”

Deze nieuwe productie krijgt sowieso een diverse cast. ,,Dat kan niet anders in deze tijd.” En volgens sommige bronnen leek de historische Jezus misschien wel op hem: donkere huid, kroeshaar. ,,Hij was Joods, het zou heel goed kunnen. Het is interessant om te zien hoe dat christendom ontstaan is destijds. En waar hij voor stond, wat hij preekte, dat zijn goede dingen om naar te streven. Ik weet niet of je daar iets tegenin kunt brengen.”

Jeangu Macrooy kent het verhaal ook al omdat hij gelovig is opgevoed. ,,Ik heb het allemaal meegekregen.” Niet lang geleden deed hij nog een solotournee langs verschillende kerken, maar dan niet om de religieuze context. ,,Kerken hebben vaak een mooie akoestiek, je hoeft er weinig voor te doen om sfeer en ambiance te creëren.”

Ontkoppeld van het geloof

Maar de kerk als instituut, die heeft hij achter zich gelaten. ,,Klopt ja. Toen ik ontdekte dat ik homoseksueel ben. Er is nogal wat homofobie in de kerk, in het geloof. Ja, niet in alle stromingen. Ik heb me ontkoppeld van het geloof, om mijn eigenwaarde te vinden.”

Nu is het Suriname waar hij opgroeide toch al niet de gemakkelijkste plek als je homoseksueel bent. ,,Nee, dat is ook een dingetje. Toen ik daar woonde had ik nooit een regenboogvlag gezien, maar zulke dingen zie je er wel steeds meer. We gaan er dit jaar heen, om op de Pride te spelen. Zichtbaarheid is goed voor de emancipatie. Dat de community kan zien dat iemand als ik, met dezelfde culturele achtergrond, wel gelukkig en succesvol kan zijn. Ik hoop dat mijn verhaal inspireert, zoals ik ook door andermans verhalen geïnspireerd ben. Daar heb ik wel vertrouwen in, eigenlijk.”

Suriname, dat blijft toch zijn land. ,,Het is wel ingewikkeld, omdat het slecht gaat met het land. Mijn ouders wonen daar nog, mijn familie. Je moet toch zorgen voor de mensen die daar zijn. Het blijft toch ook thuis.”

It’s a family affair

Suriname is ook het land waar hij zijn eerste stappen zette naar een muzikale carrière, geïnspireerd door de muziek die opstond in het ouderlijk huis. En dat waren vaak zangeressen. ,,Ja, dat klopt. Ik weet niet hoe dat komt, maar het is wel zo. Ik heb veel geleerd door met hun mee te zingen. Maar ik heb ook altijd veel geluisterd naar George Michael. Ik zie mezelf als een popzanger eigenlijk, al zit er beslist ook soul in mijn muziek. En af en toe een jazzy randje.”

Over familie gesproken: zijn tweelingbroer Xillan was, daar in Suriname, altijd aan zijn zijde. Ze zongen samen, speelden samen gitaar, schreven samen liedjes, hadden samen een band: Between Towers. Tot Xillan achterbleef, en Jeangu naar Nederland ging, om te studeren aan de Artez Popacademie in Enschede. ,,Hij was er nog niet klaar voor, terwijl ik wel heel erg de drang had om te gaan.”

Xillan volgde zijn broer op een gegeven moment, zong heel lang backing vocals in diens band, had ook een belangrijke rol in die Eurovisie-performance. En intussen werkt hij aan zijn eigen muzikale carrière. ,,Hij wil honderd procent focussen op zijn eigen muziek.” En dat is meer richting alternatieve r&b. In juni komt zijn eerste EP uit. ,,Die moet je zeker even checken.”

It’s a family affair .