Met Hendrik Groen opgewekt naar de eindstreep. Binnen vijf minuten ben je om, aldus Jacques J. d'Ancona | recensie ★★★★☆
Even helder. Er staan zes spelers, maar het is geen toneelstuk en niet in de vorm van een gestroomlijnd verhaal. Het gegeven - dementie als basis - schetst de situatie in een verpleegtehuis waar bejaarden ‘bewoners’ heten. Mensen met een verleden, vanzelfsprekend, maar als de geriater het nodig vindt lopen ze de kans te verkassen naar de ‘gesloten opvang.’

Beau Schneider en Britte Lagcher, een prachtig koppel. Foto: Raymond van Olphen
Vervagende herinneringen aan wat je vergeten bent, intuïtief boos, schimmen die in je hoofd rondrennen, de conversatiezaal als centraal punt en de ontmoetingsplek waar ze zich vastklampen aan wat telt als gevestigde orde. Is dat triest? Soms, als het fenomeen aftakeling toeslaat. Maar Hendrik Groen, de vroegere bovenmeester, blijft op zijn 90ste zijn belevenissen opschrijven in zijn dagboek, al is het goed dat Leonie als zijn vertrouwenspersoon corrigerend toeziet.
Jonge acteurs spelen bejaarden
Dit artikel is alleen te lezen voor onze abonnees.
Kies voor een van de onderstaande abonnementen om direct verder te lezen.
PREMIUM heb je al voor maar € 1,50 per week!
Abonnement
PREMIUM -50%
Upgrade (optioneel)
- Ma t/m za de krant online lezen
- Ma t/m za de krant online lezen
- Zaterdag de weekendkrant op papier