Desolaat en armzalig. Zo ligt Camping Anloo er maanden na het faillissement bij

Maanden nadat de camping op de fles ging en de elektriciteit, water en het riool werd afgesloten is Recreatiepark Anloo verworden tot een ontredderd terrein. Er zijn tal van chalets afgebroken. Of ze staan te koop. Her en der ligt bouwmateriaal. Spullen zijn gesloopt. En zelfs het vrolijke fluiten van de vogels kan de stinkende geur van een niet-werkend riool de aandacht niet volledig afleiden.

Stromend water?

Ook Hans - een van de fanatiekste voorvechters van een florerende camping - is vertrokken, vertelt een van der laatste Mohikanen die nog wel op de camping woont. Of woont? Nee, hij vertoeft er. ,,Ik ben een recreant voor een paar maanden. Dat is wat anders dan permanent wonen.” Een woning heeft hij wel. In Gasselternijveen. Alleen hij heeft geen geld voor de inrichting. En van lucht koop je geen inrichting, zegt hij. ,,Hans is naar Eext gegaan. Heel af en toe is hij er nog wel.”

Zoals Hans zijn er heel veel mensen vertrokken. Er is geen gas. Elektriciteit kan eigenlijk alleen nog maar via een generator opgewekt worden. En stromend water is er amper. Laat staan drinkbaar. Het riool werkt - daar hoef je geen deskundige voor te zijn - al geruime tijd niet meer.

De man - ‘geen naam in de krant’ - is met zijn auto wat over het campingterrein aan het rijden. Wat rommel opruimen. Hij vindt dat de camping er nog best schier bij ligt. Ja, het gras groeit wat hoog her en der. ,,Het is best schoon allemaal. Oké, er ligt ook wel wat rotzooi en puin.”

Wat heet: wie hier niet zijn geluk zoekt (en dat zijn er echt nog maar een handjevol) kan niet anders dan concluderen dat het een bende is. Een teringzooi, om het maar populair te stellen. Afgelopen week trok de geur van ontlasting - na een regenbui - over het terrein. Rond diezelfde tijd zette de curator, die het faillissement van Camping Anloo in goede banen moet leiden, het nieuwste verslag online. Er is voor 990.229,05 euro aan schuldeisers. Naast de belastingdienst zijn dat er nog 24 anderen.

‘Woningen zijn er niet’

Een man woont sinds kort op de camping. Omdat hij naar eigen zeggen uit zijn boerderij uit Groningen is verjaagd. ,,Ik weet weinig van de situatie hier. Maar ik woon hier noodgedwongen. Woningen zijn er niet. Je wilt toch een dak boven het hoofd.”

Op een open vlakte - hier stonden eerder chalets - staan grote vuurtonnen. Een grote witte waterbak - op driekwart is die ‘opengesneden’ aan de bovenkant - ligt boordevol blikken. Een traptractor en een speelgoedautootje staan er bij. Flessen op de grond. Het is een treurig aangezicht van een camping waar ooit mensen met veel plezier kwamen.

Even verderop zijn een man en een vrouw bezig met spullen sjouwen. De spullen worden niet van de camping gehaald, maar er juist heengebracht. De chalet wordt gebruikt als opslagplaats. Dat schijnt meer te gebeuren. Een van de bewoonsters zou eigenlijk per direct in een GGZ-instelling moeten worden opgenomen. Op haar chalet hangen bordjes. Waar ze om hulp vraagt. Van de burgemeester. Het Openbaar Ministerie. Ze roept. Niemand hoort haar. ,,Een treurig geval. Ze verdient hulp”, zegt een van de aanwezigen.