Waar moet de hond naartoe deze zomervakantie? Pensions in Drenthe en Groningen al helemaal volgeboekt en ook de hondenoppas heeft het druk

In de coronaperiode namen 80.000 huishoudens een hond. Dit blijkt uit onderzoek van I&O Research naar de huisdierenpopulatie in Nederland. Voor veel mensen was het een remedie tegen de verveling en eenzaamheid. Weinig honden verbleven dan ook in een dierenpension, hierdoor sloot een aantal hondenpensions de deuren. Maar nu, na de coronacrisis, is de vraag naar pensions weer groot.

In Nederland zijn rond de 1,9 miljoen honden. Als baasjes zonder viervoeter op vakantie willen en geen vriend of familielid hebben om op het dier te passen, is voor velen een hondenpension de oplossing.

We zitten vol

Maar hondeneigenaren die nu nog op zoek zijn naar een vakantieverblijf, komen van een koude kermis thuis. Althans, dat geldt voor de zes hondenpensions in Drenthe en Groningen.

Op de website van dierenpension Nieuwe Dieren Nooitgedacht staat bovenaan de pagina: ‘Wegens opnamestop nemen wij voorlopig geen nieuwe klanten meer aan.’ Vanaf begin maart zat eigenaar Sonja Huisman al vol. Met name na de sluiting van veel pensions in de omgeving kreeg Huisman het druk.

Eigenaar Sean van Dusschoten van hondenpension Dussboel in Hooghalen zit voor de vakantieopvang ook al vol. „Hier en daar is nog een plekje.’’ Naast vakantieopvang heeft hij ook een dagopvang en een hondenschool, maar hier loopt de vraag terug. Over drie weken sluit Van Dusschoten de dagopvang definitief. „Hondenlessen zijn niet goedkoop, dat is dan het eerste waar mensen op besparen. Ook werken veel meer mensen thuis en hebben ze veel uitlaatservices om uit te kiezen.”

Niet elke hond kan in een hondenpension verblijven. Tijdens ‘wendagen’ merkt Van Dusschoten nogal eens op dat honden niet zonder hun baasje kunnen of niet met andere honden overweg kunnen. „Omdat ze simpelweg niet geleerd hebben om met andere honden te spelen.”

Dierenpension De Hooge Hoeve in Zuidhorn zit behalve in de zomervakantie ook al vol in de kerstvakantie. Eigenaar Anna Rumbt neemt dan ook geen nieuwe klanten meer aan. „Maar soms moet ik zelfs mijn vaste klanten teleurstellen.” Ze adviseert dan andere hondenpensions in de omgeving. „Maar veel van deze pensions zitten ook al vol.”

Waar moeten hondeneigenaren dan terecht? „Dat is niet mijn probleem”, zegt Arend Philips van Fonzyhoeve hondenpension in Ten Post stellig. „Dan maar niet op vakantie.”

‘Afstandshonden’

Alwin Tol van Stichting Provinciaal Drents Dierentehuis in Beilen heeft een record gehaald. In januari was zijn pension al volgeboekt voor de zomervakantie, voorgaande jaren was dit in april. Naast pension is het dierentehuis in Beilen ook een asiel. „We beginnen de gevolgen van de coronahonden nu te merken”, zegt Tol. Steeds meer honden worden naar het asiel gebracht. Dit worden ook wel ‘afstandshonden’ genoemd. Wekelijks krijgen ze telefoontjes, zelfs uit de Randstad. „Er belde een mevrouw die spijt had van haar hond van acht maanden. Ze heeft er geen tijd meer voor, omdat ze veertig uur in de week werkt.”

In dierentehuis Ter Marse in Stadskanaal zat het asiel op zijn piek met 18 honden, nu hebben ze nog 10 honden in het asiel. Of dit aan impulsieve hondenaankopen in de coronacrisis ligt, durft Annemieke Jansen, bedrijfsleider van het dierentehuis, niet te zeggen. „Veel honden worden te vondeling gelegd. Vaak zijn die honden niet geregistreerd of doorverkocht via Facebook en Marktplaats en dan weet je niks.’’ Dit is een groot contrast met een paar jaar geleden; de Dierenbescherming meldde toen dat de dierenasiels leger dan ooit waren. Doordat Ter Marse heel wat dieren in het asiel opvangt, was er ook minder plek in het dierenpension. Binnen 24 uur waren de vakantieplekken dan ook bezet.

Hondenoppas Ilse Meijer

Naast hondenpensions biedt internet ook een oplossing. Ilse Meijer uit Assen is hondenoppas. Elke donderdag past ze op de labradoodle Doescka. Ze is een echte hondenliefhebber en heeft daarnaast zelf twee vrolijke valkparkietjes rondfladderen. Via het online platform Petbnb maakte ze in juli 2020 een profiel aan.

Ze vraagt hetzelfde bedrag als de hondenpensions. „Ze krijgen van mij veel persoonlijke aandacht. En ik volg de regels van de baasjes: mogen ze daar op de bank dan mag dat bij mij ook.” Meijer maakte een profiel aan, omdat ze een viervoeter in haar leven miste. Maar vanwege haar werk als administratief medewerker bij het UMCG is ze weinig thuis. „Ik vind het ook fijn om de vrijheid te hebben om dagjes weg te gaan zonder rekening te houden met je hond.” Ze was op zoek naar de lusten van een hond, maar niet de lasten.

Naast Doescka past ze ook regelmatig op een labrador en een shar-pei. De shar-pei Ribbel heeft een speciaal plekje in haar hart. Daar past ze al op sinds het beestje 11 weken is. Het is één van de eerste honden waar ze oppaste via Petbnb. „De honden voelen bijna als mijn eigen honden.” De baasjes van de honden komen uit Assen en omgeving. Ze brengen de honden op dagen dat ze zelf moeten werken. „Een baasje gaat bijvoorbeeld naar een congres, dan blijft de hond bij mij logeren.”

Meijer heeft op deze manier al op vijftien honden gepast. In de zomervakantie heeft ze het het drukst. Dan past ze meerdere weken op honden. Daar verdient ze dan rond de 200 euro mee. „Dat is een mooi extra zakcentje waar ik leuke dingen mee kan doen.”

‘Wandelen zonder hond voelt naakt’

Sofie Brouwer startte meer dan tien jaar geleden haar stichting OOPOEH . Niet uit financiële overwegingen, maar gebaseerd op een onderbuikgevoel. „Ik wandelde met mijn hond mijn vaste rondje en kwam altijd mijn buurvrouw tegen met haar hond. Tot op een dag dat ik haar niet meer buiten zag. Haar hond was overleden en dat viel haar zwaar.” Brouwer belde bij haar buurvrouw aan en vroeg of ze af en toe op haar hond wilde passen. Zo gezegd zo gedaan. „Ik merk dat veel senioren na het overlijden van een hond geen nieuwe hond meer nemen, vanwege de verantwoordelijkheid. Maar ze missen het gezelschap wel.’’ Doordat senioren dan minder buiten komen, krijgen ze minder beweging en vereenzamen ze sneller, zegt ze. De stap om zonder hond te wandelen is soms groot, vertelt ze. „Wandelen zonder hond voelt dan naakt.”

Ze bouwde een online platform waarbij hondeneigenaren gematcht worden aan een 55-plusser, ofwel een ‘Oopoeh’. Het platform richtte zich in het begin vooral op de Randstad, maar inmiddels zijn er Oopoeh’s door het hele land. In Groningen is veel vraag naar Oopoeh’s. Iedere senior wordt gemacht aan een hond door een ‘matchmaker’. De matchmaker kijkt naar het type hond, hoe vaak de hond uitgelaten moet worden, enzovoort. „Soms zie je ook dat voorkeuren veranderen’’, zegt ze lachend. „Bijvoorbeeld een man die voorkeur heeft voor grote stoere hond en eindigt met kleine ruigharige teckel.”