Het is duur en moeilijk om de plant te verwijderen. En niet zonder gevaar. Want stukjes weggehaalde Japanse duizendknoop kunnen elders weer ontspruiten. Het leidt tot verhitte discussies: ga je er miljoenen tegenaan gooien om die plant op sommige plekken weg te krijgen? „Dat is een interessante discussie”, vindt boswachter Sanne van Gemerden van Natuurmonumenten. „Wij hebben die ook. De een is voor, ‘het is te veel moeite, hij zit toch al overal’, zegt de ander.”

Als je niks doet, weet je zeker dat de plant alleen maar verder gaat woekeren. Daarom grijpt Natuurmonumenten op bepaalde plekken in. Al blijven de dilemma’s. Als buren – gemeente of particulieren – niets doen, is het dweilen met de kraan open.

Bovendien mag ook de consument volgens Van Gemerden wel bewuster zijn. De duizendknopen kwamen vaak als snoeiafval in de natuur. En hoewel tuincentra deze exoot niet meer verkopen, hebben we ons gedrag nog niet aangepast. „We moeten bewuster met de wereld omgaan. We slepen onszelf, planten, dieren en ziektes van hot naar her.”

Allerlei methoden

De Japanse duizendknoop verspreidt zich in Nederland nog niet of nauwelijks via zaad , maar via de wortelstokken. Uit één wortel komt de plant talloze keren op. Weghalen kan door te spitten, begrazen, beschaduwen, maaien, elektrocuteren, verhitten, afgraven, luchtdicht afdekken en vergiftigen. De keuze is reuze. Maar niet alles werkt even goed. En de beste methode is niet altijd mogelijk door natuur, archeologie of bebouwing.