Anneke Stellingsma is geboren in 1938 op Zwartemeer en in de oorlog verhuusd naor Klazienaveen. In het underwiezersgezin waor zij groot kwam, heurde ze Fries, Grunnings, Duuts en Nederlands. „Waor ik Drèents leerd heb?”, Stellingsma begunt te lachen. ,,Het Nederlands dat wij op schoele leerden, was hielemaol verdrèentst. Iederiene um mij toe preut Drèents.”

Oorlogstied

De femilie Stellingsma woonde tegenover bakkerij Ten Napel, naost de femilie Meester. De Jeudse Suze Zilverberg uut Daolen zat bij Meester underdeuken. „Suze was ok vaak bij ons.” Stellingsma was derbij toen dat haost misgung. „Suze was in onze keuken toen der een Duutse soldaat deur de achterdeur kwam. Ze hef toen motblik en veger pakt en is al vegende op heur kneien de keuken uutgaon. De soldaat har heur wel zien, maor hij hef gelukkig niks vraogd en is weer vort gaon.” Samen met het bombardement op de Purit-fabriek in Klazienaveen stiet het heur bij as de dag van gister.

Zo scharp hef ze ook de mooie herinnerings uut die tied nog veur zuch. „We speulden ’s aovonds spellegies bij de buren. Suze dee ook met. Op de kachel smolten we körsies keze en poften we mollebonen. Dat ik laat op berre kwam, vun ik allent maor mooi.” Het poëziealbum dat ze in die tied van heur olders kreeg, hef ze met zörg bewaard. „Suze hef daor een versie inschreven under heur schoelnaam Annie van der Woude.”

In de vrömde

Nao de oorlog verhuust het gezin naor Oranjedörp en later naor Nei-Amsterdam. Anneke Stellingsma möt op fietse naor de mulo an de Minister Kanstraot in Emmen. „Het was ’s winters iens zo kold tussen Nei-Amsterdam en Emmen, da’k in Noordbarge flauwvuul!”

Met heur vriendengroep hef ze het altied naor de zin. Het valt heur arg zwaor as ze veur het wark van heur pappe weer verhuzen möt. Dizze keer naor Sassenheim. Het duurt een beste poos veur ze zuch thuusvuult. „Toen een vriendin mij metvruug naor een feestaovend van de voetbalclub, weur dat aans”, gnes ze. Ze wordt op het feest verliefd op ’t knappe, lieve jong waormet ze nou ruum 60 jaor trouwd is. Ze kriegen drie kinder en zes kleinkinder. Ien van heur drag dezölfde naam as Suze.

Thuuskommen

De Drèentse in hart en nieren prebeert regelmaotig naor heur geboortegrond te reizen. „Ik blief altied verbonden met Drenthe. As wij boven Zwolle rechtsof gaon, bin ik thuus. Wij gaon naor mien zussie en mien vrienden van de mulo die a’k al bijna zeuventig jaor ken.” Met heur prat ze Drèents, net as met een groepie vrouwen in de kark in Voorhout. Oorspronkelijk kommen die uut Beilen, de Smilde en Twente. „We begroeten mekaar altied met ‘Moi’ en drinken samen koffie. Dat iene Twents prat gef ja niks, wij verstaon mekaar best.”

Stellingsma hef het der stoer met dat hiele koppels van heur generatie der niet meer binnen. „Daor moet ik niet lang bij naodèenken. Je moeten alle morgens weer deurgaon.” Zo zul Stellingsma de deur altied lös hebben veur een aander in nood. „Dat blieven wij doen zolang as wij dat kunnen.” Het Drèentse naoberschap past heur nog altied as een waarme jas.