Ongeveer vijftig kinderen uit Drenthe en Groningen gaan vandaag vliegen en, als het even kan, zelf sturen. Ook kunnen ze op de grond kijken bij voertuigen van onder meer de Koninklijke Marechaussee en de douane, kunnen ze zich verkleden als piloot of stewardess en in de voormalige verkeerstoren kijken.

Alle kinderen tussen de 6 en 17 jaar zijn ernstig of chronisch ziek of gehandicapt. „Maar daar gaat het vandaag niet over. Ze zijn er om hun ziekte te vergeten”, zegt Erwin Eldering van Stichting Hoogvliegers, die jaarlijks meer dan tien van zulke evenementen op luchthavens in het hele land organiseert.

KLM-piloten

„Wel geslapen vannacht?” wil piloot Joris Garstman weten van Sem (15) en zijn ouders Sylvia Laffra en Fokko Boonstra uit Hoogkerk als hij hoort dat ze het spannend vinden. Dat wel, zeggen ze. Ze gaan zo meteen met z’n vieren de lucht in met de Piper PA-30 van Garstman en zijn kameraad Pieter Oudijk, die net al een vlucht heeft gemaakt met Yinthe (11) uit Norg en haar ouders.

Garstman en Oudijk, in het dagelijks leven KLM-piloten op langeafstandsvluchten, vliegen vandaag om en om met hun vierpersoons Piper. Een tweemotorig ‘frummeltje’, zoals Garstman hem noemt, waar ze in hun vrije tijd graag mee vliegen vanaf Lelystad Airport. De 55-jarige piloot uit Heemskerk doet voor het eerst mee aan een Hoogvliegersdag. „Waarom? Omdat het mooi is om iets voor een ander te doen.”

Oudijk, die zich al tien jaar vliegt voor Stichting Hoogvliegers, heeft hem enthousiast gemaakt. De 55-jarige piloot uit Amersfoort geniet altijd met volle teugen. „Ik vind dit een heel goed doel. Sommigen geven geld aan arme mensen in Afrika; ik doe dit. Het is zo leuk om met kinderen bezig te zijn. En het mooie is; je ziet gelijk wat zo’n vlucht teweeg brengt.”

Konvooi

Garstman laat Sem en zijn ouders eerst op een tablet zien waar hun vlucht naartoe gaat. Een rondje boven de stad Groningen en hun woonplaats. Sem is niet ernstig ziek, maar wel chronisch, vertelt moeder Sylvia. Hij heeft suikerziekte en is afhankelijk van een insulinepomp.

Maar daar is hij totaal niet mee bezig nu; hij is vandaag eerst samen met een groep andere kinderen vanuit Hoogkerk met een konvooi van vrachtwagens en andere voertuigen naar het vliegveld gebracht. Dat was al een belevenis op zich en nu komt zijn vlucht eraan. Niet zijn eerste, maar wel voor de eerste keer in een klein vliegtuig en zeker voor het eerst als copiloot.

Voor moeder Sylvia is het vliegen wél nieuw. „Ze lacht nog”, horen haar ouders even later als Sem, zij en Fokko aan boord zijn gegaan en de deuren nog open zijn. Sems trotse opa en oma staan klaar om hun kleinzoon, dochter en ex-schoonzoon uit te zwaaien.

„Even de bodywarmer binnenboord”, zegt een vrijwilliger, die snel Sems bodywarmer aanduwt, voor hij de deur dichtgooit. De tiener zit met rode konen en een brede lach naast Garstman als ze weg taxiën naar de startbaan.

Poppenhuisjes

Yinthe en haar ouders Sjirk en Astrid Dotinga uit Norg staan juist net weer op de grond. De 11-jarige laat trots haar Hoogvliegersdiploma zien. Ze heeft achterin de Piper bij Pieter Oudijk genoten van het uitzicht. „Ze praat wat moeilijk, maar vroeg me van alles. Ze wilde graag koeien zien, dus daar hebben we naar gezocht en de huizen beneden vond ze net poppenhuisjes”, vertelt piloot Oudijk.

Yinthe heeft DCD, een coördinatie-ontwikkelingsstoornis, vertellen haar ouders. De vlucht was voor het gezin een prachtige belevenis. „Al had ik op een gegeven moment wel wat last van de turbulentie. Even werd ik misselijk, maar het ging goed”, lacht Astrid. Twee stewardessen hijsen Yinthe even later een blouse en KLM-jasje. Astrid maakt snel wat foto’s. „Uit”, zegt Yinthe dan. De stewardessen-outfit zit toch wat strak.

Na een half uur vliegen zet piloot Garstman het toestel met Sem en zijn ouders weer aan de grond. Eenmaal uitgestapt, geeft de Groninger tiener zijn vader een dikke knuffel. Ontzettend gaaf vonden ze het, ook Sylvia. „We zijn over ons huis gevlogen. Ik heb gestuurd, ook een heel scherpe bocht. En ik mocht stijgen en dalen”, straalt Sem.

Garstman; „Sem is een natuurtalent. Ondanks dat we een beetje turbulentie hadden, deed hij het heel goed. Eigenlijk was ik niet eens nodig aan boord, alleen voor het opstijgen en landen.”