„Man, ik heb intens meegeleefd met deze plek”, zegt Joop Arends (97) in de kantine van de kwekerij waar hij decennia de scepter zwaaide. Hij legt zijn aluminium wandelstok voor hem op tafel. „Het valt me zwaar dat het straks voorbij is. Ik zou er eigenlijk een boek over moeten schrijven.” Matthijs Barendse (57) moet lachen. „Ik heb straks alle tijd hoor!”