VV Buinen, més que un club, al ruim 75 jaar. 'Tekort aan vrijwilligers? Wij niet, we hebben daar meer van dan voetballende leden'

Willy en Adri Rutgers op het hoofdveld van voetbalvereniging Buinen. Het stel is samen langer voor de club actief dan de vereniging bestaat. Foto: Harry Tielman
Er is weinig dat Adri en Willy Rutgers ontgaat bij de plaatselijke voetbalclub. Dat heeft te maken met hun betrokkenheid, maar ook met de plek waar ze wonen: pal naast het sportpark. Vanuit hun achtertuin loop je zo het voetbalveld op. ,,Dat doe ik dus ook geregeld, gewoon even kijken of alles nog in orde is’’, zegt Adri. De zestiger is er al vanaf zijn achtste kind aan huis, toen begon hij zelf met voetballen. Willy Rutgers haakte in 1984 aan. ,,We kregen in dat jaar verkering en VV Buinen kreeg ik er gewoon bij’’, glimlacht de geboren Assense.
Voor elk wat wils
Dat laatste gebeurde beslist niet met tegenzin. ,,Ik voelde me er meteen thuis en deed al gauw vrijwilligerswerk. VV Buinen is echt een dorpsclub. Dat zie je ook aan het aantal mensen dat hier de handen uit de mouwen steekt. We hebben zo’n honderdvijftig spelende leden, maar het aantal vrijwilligers ligt hoger. Klopt, dat zie je niet bij veel voetbalverenigingen. Of we nog wel wat te wensen hebben? Ja, een nieuw materialenhok. Maar verder kan ik echt niets bedenken. Promotie naar de derde klasse? Ja, dat zou wel leuk zijn. Bijzonder ook, want op dat niveau hebben we nog nooit gespeeld.’’
Wel of geen promotie, voor VV Buinen valt er dit jaar hoe dan ook wat te vieren: het 75-jarig bestaan. ,,Dat had eigenlijk ruim twee jaar geleden al gemoeten, maar ja, toen was er corona. Nu kan het het weer en daarom vieren we het alsnog. In het weekend van 8 en 9 april’’, zegt Adri. Het feestprogramma biedt voor elk wat wils. Van een clinic van FC Emmen tot een receptie, van live muziek tot een wedstrijd van toppers van toen tegen toppers van nu. Later dit jaar verschijnt er ook nog een jubileumboek. Willy: ,,Heel bewust na de festiviteiten, want dan kan het jubileumfeest er ook nog mooi in worden meegenomen.’’
Adri Rutgers behoort ontegenzeglijk tot de toppers van toen. Hij speelde zo’n vijftien jaar als spits in het eerste elftal en werd in het seizoen 1978-1979 met zijn team kampioen in de klasse Drentse voetbalbond. ,,Twee keer ben ik gevraagd om bij Nieuw-Buinen te komen voetballen, dat veel hoger speelde. Niet gedaan, want Buinen is mijn club.’’ Ook naast het veld maakte hij zich verdienstelijk. Al op zijn achttiende was hij jeugdleider. Later was hij onder meer nog trainer/leider van het tweede en interim-coach van het eerste. Zijn echtgenote was onder meer werkzaam in de kantine, masseur, verzorger en ook nog drie seizoenen leider van het eerste team. ,,Voor een vrouw was dat in die tijd wel bijzonder’’, aldus Willy, die tegenwoordig bestuurslid is.
Ongeval in Stadskanaal
VV Buinen heeft drie seniorenteams, een damesteam en een ploeg mannen die 45-plus voetbal speelt. De jeugd speelt onder de naam BBC samen met die van VV Buinerveen, de club zo’n drie kilometer verderop. ,,Dat gaat uitstekend, al jarenlang. De jeugd speelt de ene competitiehelft de thuisduels op het ene sportpark en de andere helft op het andere.’’ Een keer per vijf jaar is er met oud en nieuw een professionele vuurwerkshow op het sportpark. ,,Betaald met het geld dat in het dorp wordt opgehaald. De eerste keer was met de millenniumwisseling en dat was zo’n succes dat het een traditie is geworden. Het hele dorp loopt dan uit.’’
Toch was het niet altijd Hosanna bij de club. In de jaren tachtig zakte een speler op het trainingsveld in elkaar en overleed en in 2019 verloren twee spelers van het eerste team het leven bij een verkeersongeluk en raakten twee andere spelers zwaar gewond. Ze kwamen terug van een uitwedstrijd en botsten in Stadskanaal tegen een boom. Het gezicht van Adri en Willy Rutgers betrekt als ze eraan terugdenken. ,,Het was verschrikkelijk en de impact was natuurlijk enorm. Dit is wel het laatste wat je wilt dat er gebeurt.’’ In de kantine hangen de ingelijste shirts van de twee omgekomen jongens, met daarbij hun foto. Vlakbij de stamtafel. ,,De twee jongens zijn er niet meer, maar op deze manier zijn ze er toch altijd nog een beetje bij.’’