Wanneer Olf Boxem zijn verjaardag of een ander heugelijk feit wilde vieren, liet hij kaarten drukken om zijn vrienden en familie uit te nodigen. ‘Olf jarig’ stond er op, met natuurlijk de datum en locatie van het feest, maar ook met een gezegde of een gedichtje er bij met een wijze levensles. Het was Olf ten voeten uit. Hij vond dat je het leven intensief moest vieren, was begaan met anderen en hij was gul.