Nieuw-Weerdinge, het midden van de jaren veertig. De 19-jarige Greetje Otten heeft haar ouders en broers en zussen iets bijzonders te vertellen. Iets waar ze misschien wel steil van achterover slaan. Ze wil het klooster in. In de Willibrordeskerk van Ter Apel, de kerk waar het gezin iedere zondag trouw de vieringen bezoekt, was haar oog gevallen op een non. De vrouw zat te bidden, intens en eerbieding. Het raakte de jonge Greetje Otten. ‘Dit wil ik ook’, dacht ze. ‘Dit is waar ik mijn leven aan wil wijden.’ Haar familie is verrast, dit hadden ze niet verwacht van de altijd zo levenslustige Greetje. Een paar maanden na haar twintigste verjaardag is ze vertrokken, naar een klooster in Amersfoort. Daar krijgt ze de naam zuster Joachima.