Coen Withoff uit Nieuw-Buinen begon een eigen school. 'Die jongen lijkt mij de ideale schoonzoon…' | Hemd van het lijf

Je wilt wat betekenen voor een ander, als leraar op school, in je christengemeente, naar je ouders en grootouders. Dan ben je ineens 38, zit in je mooie eigen huisje, met twee gezellige poezen, kijkt om je heen, ziet vrienden en familie met jonge gezinnen … en denkt: „Het is nog niet op mijn pad gekomen. Maar het zou toch fijn zijn, zo’n relatie…”

Hij is ook wel een beetje een einzelgänger, Coen Withoff, en van klassieke muziek zijn misschien niet zoveel jonge vrouwen gecharmeerd. Maar na een prettig gesprek denkt uw verslaggever: „Die jongen lijkt mij de ideale schoonzoon…”

Wanneer ben je geboren?

„Op 20 juni 1983. In Nieuw-Buinen. Mijn vader werkte bij wat nu COSIS heet. Mijn moeder was huisvrouw, maar ging later ook bij COSIS werken. Zij is vijf jaar ouder dan mijn vader en met pensioen. Mijn vader piekert er niet over om te stoppen. Hij vindt het werk nog veel te leuk. Mijn zusje is drie jaar jonger dan ik en werkt ook bij COSIS.

Bezemklas

Op het Ubbo Emmius in Stadskanaal heb ik over de HAVO een jaar langer gedaan. Dat resulteerde erin dat wij een zogenaamde bezemklas waren, een klas met leerlingen die een laatste kans kregen om de inmiddels opgeheven HAVO oude stijl af te maken.

Einzelgänger

Op de HAVO hield ik als één van de weinigen van klassieke muziek. Toen wij onze favoriete muziek moesten laten horen nam ik ‘De Vier Jaargetijden’ van Vivaldi mee. Om commentaar van klasgenootjes te vermijden hield ik de muziekdocent voor dat ik de cassette had vergeten. Maar die zat gewoon in m’n tas.

Ik had eigenlijk maar één echt goede vriend.

Ik was klein voor mijn leeftijd, of, zoals iemand tegen mij zei: Je moet op een keukentrapje gaan staan om je vriendinnetje een kusje te geven. Maar ík had tenminste een vriendinnetje … op de basisschool.

Toen ik zelf leerkracht van groep vijf was kwam er eens een jongetje over zijn toeren naar mij toe. Kinderen lachten hem uit omdat hij klein was. Ik zei: Jij bent niet klein voor je leeftijd, je bent gewoon wat ouder voor je lengte!

Dat omdenken doe ik steeds. En met mijn eigen lengte is het ook goed gekomen, ik was gewoon een laatbloeier.

Omdat ik altijd al geïnteresseerd was in computers, ging ik naar de Hogere Informatica Opleiding, maar na een jaar ben ik daarmee gestopt. Op de één of andere manier werd ik naar de PABO toegetrokken. Ik ben er sowieso van overtuigd dat er van hoger af invloed op ons leven is.

Met de computers bleef ik thuis voor mezelf, familie en vrienden, bezig. Ik heb daar zelfs mijn bedrijf van gemaakt, Video Totaal. Op dit moment staat dat op een lager pitje, omdat Plan B, de Sociocratische School, al mijn professionele aandacht vraagt.

PABO

De praktijk op de PABO vond ik prachtig, maar de opdrachten waren vreselijk! Ook over de PABO heb ik daarom een half jaar langer gedaan.

Op mijn stageschool in Zuidlaren ben ik blijven hangen. Ik heb er met veel plezier gewerkt. Tussendoor heb ik kort op mijn oude basisschool, school 59, in Nieuw-Buinen gewerkt, maar daarna ben ik teruggekeerd naar Zuidlaren.

Het werken met kinderen vond en vind ik prachtig. Maar de alsmaar toenemende bureaucratie in het onderwijs ging mij steeds meer tegenstaan. Die bureaucratie vergt zoveel extra energie. Ik werd er zo murw van.

Uit onderwijs

Aan het eind van het schooljaar 2012-2013 zei ik tegen mijn directeur dat zij met mij geen rekening hoefde te houden in de formatie voor volgend schooljaar. Hoe ik de kost moest verdienen wist ik nog niet, wel dat ik uit het onderwijs wou. Ik kon het me permitteren, ik had geen relatie en dit huis met relatief lage woonlasten. En ik had mijn bedrijfje in die zomer, 2013, net opgestart, maar daar kon ik nog niet van bestaan.

Zoals gezegd zit het zorgen in onze familie, dus ik dacht laat ik dat dan maar proberen. In de zorg is de papieren rompslomp zeker niet minder dan in het onderwijs! Om die reden ben ik daar toch maar niet aan begonnen.

Sociocratisch onderwijs

Op een gegeven moment las ik een krantenartikel over sociocratisch onderwijs. Daar had ik nog nooit van gehoord. Nota bene bij mij in de buurt zou een school beginnen! Mijn eerste indruk was van zo’n geitenwollen sokken organisatie …

Maar het triggerde mij, het lesgeven zit mij in het bloed en ik ging kijken. Zaterdag voor de start van het nieuwe schooljaar ging ik kennis maken. Er zaten nog wat gaten in het rooster en ze vroegen of ik wou helpen. Het idee van geitenwollen sokken had ik al snel bijgesteld, de visie sprak mij heel erg aan. Aangezien ik nog geen andere baan had, ben ik dat gaan doen. De eerste dag vergeet ik nooit weer. Na een kringgesprek pakten de kinderen hun laptop en gingen zitten gamen! Ik dacht: En nu dan?’

Maar al gauw vond ik mijn weg en de liefde voor het onderwijs kwam terug. Ik zou niet meer anders willen.

Sociocratisch onderwijs gaat er van uit dat kinderen, jongeren en volwassenen, samen verantwoordelijkheid nemen en beslissen. Niet de meerderheid van stemmen geeft de doorslag, zoals in democratie.

Iedereen moet bij elke besluitvorming gelijkwaardig zijn en moet evenveel inspraak hebben. In tegenstelling tot een democratie waarbij de meerderheid bepaalt, worden bij de sociocratie besluiten door eenieder gedragen.

Dat klinkt geitenwollen sokkerig, maar het werkt. Je kunt niet zo maar je eigen gang gaan. Jouw vrijheid eindigt waar die van een ander begint.

Het is misschien niet voor alle leerlingen geschikt, maar in de praktijk verstikten onze leerlingen in het reguliere onderwijs en doen ze het bij ons juist goed.

Chananja

Om allerlei redenen stopte in december 2019 de school in Nieuw-Buinen. Samen met een collega heb ik de sprong in het diepe gewaagd en zijn we onze eigen school begonnen. In eerste instantie in een ruimte van christengemeente Chananja, waar ik actief ben, ook hier in Nieuw-Buinen.

Plan B

Zes leerlingen gingen met ons mee. Vanuit het noodgebouw bij Chananja gingen we op zoek naar een geschikte locatie. In eerste instantie oriënteerden wij ons op de stad Groningen, omdat we dachten dat we daar een bredere doelgroep zouden bedienen. Toen de vrijgekomen Westerschool in Stadskanaal in beeld kwam hebben we voor dat gebouw gekozen. Sinds juni 2020 zijn we daar gestart.

De schoolnaam Plan B heeft een dubbele betekenis. Het was in eerste instantie een werknaam. Maar voor veel kinderen die in het reguliere onderwijs niet gedijen is het óók in die zin een plan B.

Schooljaar 2020-2021 gingen we verder met inmiddels tien kinderen. Ondanks corona en contact op afstand groeiden we naar nu vijfendertig leerlingen. Ze zijn afkomstig uit een straal van vijftig kilometer. Er is een gezin vanuit Hoorn hier naartoe verhuisd. En er is zelfs interesse vanuit Duitsland!

Nieuwe fase

Ik ben blij dat ik mijn plezier in het onderwijs terug heb.

In dezelfde tijd dat ik mijn carrièreswitch maakte overleden de laatste drie van mijn grootouders kort na elkaar. Ik denk dat het zo moest zijn dat ik in een nieuwe fase van mijn leven ben beland, daar is van hogerhand in gestuurd, denk ik.

Ik zit nu in een wat rustiger vaarwater. Plan B loopt goed. Het is vakantie. Ik heb tijd om te ontspannen. Ik ga nog wel op kinderkamp van christelijke signatuur, dat vind ik erg leuk en doe ik al jaren.

Vrije tijd

In mijn vrije tijd doe ik graag fietsroutes van zo’n 50+ kilometer. Ik kook ook graag, buitenlands, met specerijen en kruiden. Op dit moment even wat minder, want mijn oven is stuk. Onlangs had ik vrienden op bezoek met kinderen. Voor hen heb ik mijn Lego van zolder gehaald. Ik had heel veel Piraten Lego. Er is moeilijk aan te komen, maar ik probeer toch de hele serie compleet te krijgen.

Leuk voor als ik misschien ooit nog eens zelf kinderen heb.

Mijn huis is vrij klein en daardoor ook prettig overzichtelijk, ik vermaak me er prima met de poezen, maar er is ruimte voor een relatie.