„Ik besta, maar ik leef niet”, zegt de 51-jarige Sjefke Dooms met een sombere blik in zijn ogen. „Ik betaal mijn rekeningen en mijn boodschappen en dan houdt het op. Leuke dingen zitten er al heel lang niet meer in. Eens in het half jaar mag ik van mezelf naar de kringloop om even tussen de dvd’s te neuzen. Ik gooi in het weekend geen geld over de balk in het café, heb geen grote plasma-tv aan de muur, rook niet en heb geen huisdieren”, vertelt hij vanuit zijn sociale huurwoning in Breda.