Wachten kan niet meer. Tijd voor milieukeuzes
Cas König van Groningen Seaports: Bedrijven investeren niet als ze niet weten waar ze aan toe zijn. Foto: Jan Zeeman
In Delfzijl opende de koning deze week de fabriek van Purified Metal Company (PMC). De bouw ervan ging op het nippertje door. Het vergunningstraject was net afgerond toen de stikstofcrisis veel zaken in het slot gooide.
Klimaatdoelen Parijs
In de industrie zit veel meer op slot, zegt Cas König, CEO van Groningen Seaports. De voortdurende discussie rond het milieu en waar we naar toe moeten met duurzame energie en groen produceren, betekent feitelijk dat er niks gebeurt. Zorgwekkend nu 2030 steeds dichterbij komt. Het jaar waarin volgens de klimaatdoelen van Parijs de uitstoot van CO2 fors gereduceerd moet zijn.
Het is hoog tijd nu keuzes te maken een koers uit te zetten, zegt König. Het is zaak daar iemand voor aan te stellen die omgeven door deskundigen en steunend op breed draagvlak in de maatschappij richting kan geven: een energiecommissaris.
Wind winnen op zee? Niet duidelijk waar
König trekt een vergelijk met de deltacommissaris die vergaande bevoegdheid heeft in zijn strijd om Nederland droog te houden. ,,Een energiecommissaris die landelijk het industriebeleid vorm geeft en besluiten kan nemen. Want het besluit over hoe en wat we het gaan doen in Nederland, is het begin van de ketting. Een bedrijf zal geen miljoeneninvestering doen als niet duidelijk is welke kant het opgaat.’’
Windenergie is een voorbeeld van de onduidelijkheid. ,,Wil een bedrijf duurzaam kunnen produceren, is groene stroom nodig. Gezien de discussie zal er op land niet veel meer windenergie gewonnen kunnen worden. Dus moet je proberen dat op zee te doen. Maar het besluit waar op zee windmolens mogen komen, is er nog altijd niet. Dus gaan bedrijven ook niet investeren.’’
Zoeken naar mix van methodes
De discussies over milieu en energie gaat in Nederland te veel uit van uitsluiten. Iedere politieke stroming sluit iets uit. ,,De een wil niet biomassa, de ander niet wind of zon, weer een ander wil geen kernenergie. Maar iedere uitsluiting maakt naar mijn idee de eindoplossing voor de burger duurder omdat je de meest kosteneffectieve methode misschien wel uitsluit. Naar mijn idee zou je in de industrie naar een mix van methodes moeten die als geheel zorgt dat we de doelen van 2030 halen.’’
Om dat te bereiken zou een energiecommissaris die boven de partijen staat de koers uit moeten zetten. Een koers die bedrijven meer zekerheid geeft als het om de vergunningverlening gaat en dus een basis om op te investeren.’’
Politiek op afstand?
Een einde aan de stroperigheid. Met de politiek op afstand? König: ,,Je moet zaken anders organiseren. We hebben in de Eemshaven te maken gehad met de hoogspanningsleiding naar Vierverlaten (bij Hoogkerk). Die is voor ons en de energietransitie van belang. Het is geen nieuwe leiding en van de bestaande leiding wordt het tracé iets aangepast. Maar we hebben er wel 12 jaar over gediscussieerd. Dat is echt heel lang. Ik pleit niet voor schrappen van inspraak, wel voor een energiecommissaris die buitenwacht in de besluitvorming meeneemt en de politiek in een controlerende rol plaatst. Dat hoort de politiek te doen. Die hoort te zeggen: ‘commissaris dit heb je beloofd, haal je je doelen’. De politiek moet dan bijstellen waar nodig.’’
Alleen zo ontstaat de duidelijkheid waar de industrie om schreeuwt. Want het begint echt een probleem te worden, meent König. ,,De directeur van een bedrijf dat 100 miljoen gaat investeren, zal op een gegeven moment aan zijn team vragen of er zicht is op de vergunning. En wat als het dan stil blijft aan de andere kant van de tafel…’’
Lees ook
