‘Nu ook Audi’s voor de deur’

Samen aan het roer

,,Ho, wacht eem’ hor.’’ Nieuwe klanten in de zaak! Zo snel als zijn 81-jarige benen het toelaten, springt Frits Huizenga op van de koffietafel en stiefelt er op af. Twee Eritreeërs uit de naburige asielopvang hebben het bordje ‘gesloten’ op de deur niet gelezen en komen meubels zoeken voor hun nieuw toegewezen woning.

,,Er valt wat te verkopen, hè: dan is Frits er als de kippen bij’’, lacht rechterhand en mede-oprichter Mena Veenhuis. Bijna twintig jaar staan ze nu al samen aan het roer van kringloop- en inbrengwinkel Abel Tasman in Farmsum. ,,Ik doe de administratie, maar Frits is de drijvende kracht. Hij heeft altijd nieuwe wilde plannen. Die man kan vliegen zonder vleugels.’’

Alles zelf opgebouwd

Van een piepklein leegstaand winkeltje met vier vrijwilligers aan de Farmsumer Koestraat zijn ze binnen twee decennia gegroeid naar wat het nu is. In een bedrijfspand op industriepark Farmsumerpoort werken dertig medewerkers, van wie twee in vaste dienst. Twee eigen bussen zijn constant onderweg om spullen te halen en te bezorgen. Alles zelf opgebouwd, zonder een cent subsidie.

De hal puilt uit van de meubels, huisraad, witgoed en kleding. Meestal ingebracht door mensen die hopen dat Huizenga en co. er een mooi prijsje voor maken. Een ander deel van het assortiment komt van huisuitzettingen - daarover heeft de winkel afspraken met een regionaal notariskantoor. ,,En witgoed kopen we tweedehands in bij iemand die het opknapt en er nog garantie op geeft. We willen geen rotzooi verkopen.’’

,,Eigenlijk is het nu alweer te klein’’, zegt de krasse kringloopbaas nadat hij met handen en voeten helder heeft gekregen waarmee hij zijn Eritrese clientèle van dienst kan zijn. Bij Abel Tasman zien ze veel ‘buren’ die van de asielopvang doorverhuizen. ,,Het zijn goeie klanten, hoor.’’

'Aanpakken'

Nog maar 59 jaar was de geboren en getogen Ulrumer, toen hij afzwaaide als vrachtwagenchauffeur na een loopbaan van ruim dertig jaar bij toenmalig transportbedrijf Lommerts en de al eerder gesneefde houthandel Roggenkamp. Na drie jaar ‘bij huis’ vroeg zijn zwager of hij in Delfzijl een dependance van kringloopwinkel Abel Tasman uit Lutjegast wilde opzetten. Nou, graag zelfs: ,,Ik kan niet stilzitten, hè. Ik hou van een beetje aanpakken. Als ik hier elke morgen om half negen binnenkom, ga ik nooit even zitten voor een bakkie. Ik drink mijn koffie staand, tussen het regelen door.’’

Nieuwe wind

De economische crisis heeft de zaak nieuwe wind in de zeilen geblazen. ,,Het imago is veranderd’’, stelt Veenhuis vast. ,,De terughoudendheid is de afgelopen jaren totaal verdwenen. Zowel om hier te kopen als om spullen bij ons in te brengen voor de verkoop.’’ Tweedehands is niet langer meer voor de allerarmsten, zegt ook Huizenga. ,,We zien nu alle lagen van de bevolking. Er staan hier ook dikke Mercedessen en Audi’s voor de deur.’’

Aan de balie naast de koffietafel handelt een medewerker ondertussen de zaken met de Eritreeërs af. De instructies van Huizenga hebben gewerkt. Voor 380 euro mogen de mannen zich eigenaar noemen van een knap bankstel, salontafel en eethoek. ,,Toch weer mooi verdiend. En zij zijn er blij mee: die mensen hebben ook niks, ja.’’