In Memoriam: Dit dal was te diep voor Lianne (26)

Geen sloot is haar te breed, geen afterparty onbereikbaar: Lianne Bouman zoekt het avontuur, de spanning, het vertier.

Als kind al kan ze ravotten als geen ander. Ze groeit op in Winschoten, speelt vaak en veel bij haar vriendinnetje in Meerland, gehuchtje aan het Oldambtmeer waar Blauwestad wordt aangelegd. De hijskranen, bulten zand en grote leidingen maken buiten spelen nóg aantrekkelijker.

Ze neemt daarbij graag het voortouw, verleidt anderen mee te gaan de hort op, want gezelligheid - daar is Lianne voor te porren.

Feestjes en clubs in Groningen

Ook later, als ze in Groningen woont, weet zij de nieuwe clubs en feestjes te vinden, waar aan de muziek nooit een einde komt, waar het altijd ochtend is als ze naar buiten tolt en de weg naar huis vindt. In opperbeste stemming, want alles kan en niets moet.

Maar onbezorgdheid is niet haar eerste natuur.

Lianne’s ouders gaan uit elkaar als zij een jaar of zeven is, haar zus vier jaar ouder. Haar moeder ontmoet na verloop van tijd een nieuwe man met wie ze een tweeling krijgt. Lianne is stapel op haar broertjes. Ze vindt ze niet alleen lief, ze neemt het ook voor ze op als ze het lastig hebben thuis of op school. Ze gaat voor ze door het vuur met een verantwoordelijkheidsgevoel om u tegen te zeggen.

Verschillende vriendengroepen

Op de middelbare school blinkt ze niet uit. Ze heeft het veel te druk met haar uiterlijk en met haar verschillende vriendengroepen. In een poging zich gekend en thuis te voelen, raakt ze ook bevriend met een groep extreemrechtse jongens. Haar moeder schrikt zich een hoedje en nodigt de hele groep thuis uit. Het blijken áárdige jongens, daar niet van, maar hun gedachtegoed kan Lianne al gauw niet meer bekoren, al is het alleen al omdat ze bijna altijd valt voor jongens met een kleurtje.

Ze is met alles vroeg: al op jonge leeftijd houdt ze van een biertje en experimenteert ze met wiet en pillen. Ze spreekt altijd af op plekken in Winschoten waar ze met haar vrienden lol kan beleven. In het Sterrebos, bij het halve rondje en als het regent bij de Kijkshop.

Ze stopt met school en zakt een beetje weg. Ze doet thuiswerk, heeft geen plan, geen ambitie.

Teugels in handen

Misschien is het een gebrek aan stimulans dat ze de wereld niet in gaat, gecombineerd met haar onzekerheid. Want ofschoon iedere jongen omkijkt als zij passeert, kan ze zich niet voorstellen wat een jongen in haar ziet en durft ze alleen naar het strand in een groot T-shirt. En hoe groot haar sociale hart ook is; ze durft niet op sollicitatiegesprek te gaan.

Op haar twintigste neemt ze de teugels in handen. Ze verlaat Winschoten en begint een nieuw leven in Groningen waar ze op het mbo Design & Styling gaat doen. Waar ze nieuwe mensen leert kennen, waar ze het uitgaansleven omarmt.

En de fotografie ontdekt. Daar specialiseert ze zich in.

Op stap op badslippers

Ze toont zich een sterke persoonlijkheid, die vrienden uit de put helpt, die geregeld naar huis gaat, naar Winschoten, om haar broertjes te zien. Die daarna in Groningen de stad onveilig maakt: in een perfecte outfit, keurig opgemaakt, haar kapsel piekfijn. En op badslippers, dat vindt ze geestig.

Haar veerkracht krijgt een knauw als in oktober 2018 een van haar broertjes uit het leven stapt. Dat mysterie brengt haar terug bij af. Het grote malen begint. Het troosten van haar andere broertje ook. Haar ouders. Haar zus.

Ze slaat zich er doorheen. Die zomer behaalt ze haar diploma. Door haar broertjes dood begint ze te twijfelen aan fotografie. Wie weet is psychologie zinvoller, bedenkt ze.

En dan dat bericht aan het einde van die zomer. Haar andere broertje. Ook.

Hopeloos

Ze heeft geen woorden voor de hopeloosheid die haar velt. Ze vecht als een leeuw om overeind te blijven. Ze verdooft de realiteit met drank, zegt zichzelf niet te vertrouwen.

En ze ontmoet een jongen. Ze heeft geen idee wat ze met hem moet, want ze is vast van plan om eerst met zichzelf aan de slag te gaan. Ze vertelt hem álles, alle dieptepunten van haar jonge leven. Verrast en verguld constateert ze dat hij haar blijft opzoeken.

Wat er die septembernacht in haar vaart - niemand kan het zeggen. Ze moet wanhopig zijn geweest.

Ze volgt haar broertjes. ,,Family first’’, schrijft ze ten afscheid.

Dag doorzetter.