,,Wil je er ook één?’’ Marlous Remmelts en haar collega’s van de afdeling radioactieve geneeskunde houden een schaal met kniepertjes voor. Ze dragen protestborden met leuzen als ‘Door de knieperd(t)s in Den Haag trakteren wij u vandaag’ en ‘De patiënt een stralend onderzoek, wij een stralende CAO’. Remmelts wijst glimlachend op het nucleaire driehoekje op het bord: ,,Wij werken met straling.’’

Om hen heen hebben collega’s van Remmelts die op andere afdelingen werken zich verzameld. In rode hesjes, met FNV-vlaggen en bandana’s om hun hoofd zitten ze op de grond van de hoofdingang van hun ziekenhuis. Ze kwebbelen vrolijk met elkaar, zwaaien met vlaggen en trommelen collega’s op die nog op hun afdeling zijn. Ze zijn straks tien minuten stil om collectief aandacht te vragen voor de vastgelopen cao-onderhandelingen.

Liever zorg leveren dan staken

In heel Nederland staakt ziekenhuispersoneel om die reden. Ze draaien zondagsdiensten en hebben daarom patiënten afgebeld. De spoedeisende hulp en bijvoorbeeld de afdeling verloskunde draaien wel normaal.

Remmelts en haar collega’s hebben het werk niet helemaal stilgelegd. Ze wisselen het staken af met andere collega’s, zodat hun afdeling nog wel een soort van draait. Ze willen niet teveel overlast veroorzaken voor Groningers die zorg nodig hebben.

Dat verantwoordelijkheidsgevoel merkt Nicole Tillema bij meer collega’s. Zij is één van de drijvende krachten achter het protest en moest zelf ook patiënten afbellen. ,,Die reageerden eigenlijk heel begripvol.’’ Leuk vond ze het afbellen niet. ,,Je voelt je toch verantwoordelijk en wilt andere helpen.’’

Bingo in het Martini

Toch moet de staking, zegt ze. Om het een beetje leuk te doen organiseren verschillende afdelingen activiteiten. Er wordt muziek gemaakt door de longafdeling. Groenteboer Bloemsma heeft gratis kisten banen en appels aangeboden als steun voor het personeel. De afdeling 4D houdt een bingo. En door het hele ziekenhuis hangen spandoeken en briefjes met leuzen.

Het CAO voorstel van de werkgevers vindt Tillema onvoldoende. De werkdruk is erg hoog doordat veel mensen die uitgeput zijn in de ziektewet komen en daarna soms een ander vak kiezen. Bovendien zorgt het loonvoorstel van een trapsgewijze verhoging onderaan de streep voor een verlies aan koopkracht, zegt Tillema. ,,We willen nu een verhoging, niet over een halfjaar of jaar.’’

Tweede actiedag?

Een stukje verderop praat een groep verpleegkundigen. ,,Weet je wat voor kilometervergoeding we krijgen? Acht cent! En als we bij het ziekenhuis willen parkeren, moeten we dat zelf betalen.’’ Bovendien wil de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen net ingevoerde toeslagen weer uit de cao hebben.

Een verpleegkundige die ook alleenstaand moeder is maakt zich zorgen om de grotere flexibiliteit die de werkgevers van haar willen vragen. ,,Dat wordt gewoon heel lastig met de kinderopvang. Ik zie niet in hoe ik dat moet combineren.’’

Om 14.30 uur lopen de stakers een stille tocht om het ziekenhuis. Of het allemaal geholpen heeft? Er wordt over getwijfeld. ,,Ze zijn al bezig met een tweede actiedag organiseren in april.’’