Oprichter Gasclaim Groningen probeert na eerdere debacles opnieuw stichting op te richten die miljarden eist van Shell en NAM

Steigers in de Hogestraat in 'aardbevingsgemeente' Loppersum.

Steigers in de Hogestraat in 'aardbevingsgemeente' Loppersum. Foto: Corné Sparidaens

De voorzitter van stichting NAM Gasclaim probeert opnieuw een massaclaim in te dienen tegen de Nederlandse Aardoliemaatschappij (NAM) en diens aandeelhouder Shell. Investeerders die zijn claim ondersteunen worden wederom hoge rendementen beloofd. Alleen wat het plan precies is, blijft schimmig. Eerdere pogingen mislukten.

Voorzitter Bart Pool is naarstig op zoek naar bestuursleden voor zijn (op)nieuw opgerichte stichting die voornemens is om namens inwoners van Groningen twaalf miljard euro te claimen. Dit vanwege de aardbevingsschade die zij hebben geleden.

In weekkrant De Ommelander Courant maakte de 60-jarige ondernemer uit Groningen onlangs gewag van zijn voornemen voor een hernieuwde miljardenclaim.

Het idee is dat alle inwoners van de provincie Groningen zeker 20.000 euro per persoon zouden moeten krijgen. Daarvoor moeten wel eerst 500 gedupeerden zich aanmelden bij ClaimGroningen. En daar ook voor betalen. Volgens Pool verloopt alles ,,keurig volgens de wet'' en handelt hij ,,geheel integer''.

‘Gewapend met moreel kompas’

De ondernemer, die oorspronkelijk uit Warffum komt, geeft aan te hopen dat de 500 participanten aan zijn nieuwe massaclaim hem een tientje per jaar willen doneren. Maar op de website claimgroningen.nl stelt hij dat zijn holding CHBS Groningen vijftig ‘participaties’ gaat uitgeven van 100.000 euro per stuk. De opgehaalde ,,vijf miljoen euro is nodig om de claim [tegen de NAM en Shell] te starten en te vervolmaken''. Daarbij wordt deelnemers een rendement van drie keer de inleg na ,,vijf tot zes jaar'' beloofd. Op de website, die nog niet af lijkt, staat op een van de pagina’s dat CHBS 15 miljoen euro ‘fee’ krijgt. Een vergoeding dus.

Daarmee geconfronteerd zegt Pool dat hij ,,er absoluut niet beter van wordt'' en ,,inmiddels het standpunt heeft verlaten om van de massaclaim een business te maken''. Hij geeft aan het ,,voor de gedupeerde Groningers te doen''. Op de site van de stichting schrijft Pool dat hij de stress en sores wegneemt van gedupeerde Groningers. Daarbij is hij ,,gewapend met een moreel kompas'' en daarnaast ,,een kruiwagen vol kennis''.

Mislukt ‘huwelijk’ met Pieter Lakeman

Wat opvalt: Pool tuigt vaker een constructie op om zijn plannen te realiseren door geld via anderen binnen te halen. Zo probeerde hij ooit een bier op de markt te zetten: BartBier. Daarvoor richtte hij een speciaal fonds op waarbij investeerders via crowdfunding hun investering ,,na vijf jaar met rente terug betaald'' zouden zien. Begin 2020 ging het bedrijf op de fles.

Begin vorig jaar mislukte een door hem opgetuigde claim om gedupeerde boeren in het aardbevingsgebied te helpen. Pool kwam in conflict met andere bestuursleden, onder wie Pieter Lakeman die stelde dat de inwoner van Groningen als voorzitter meerdere zaken had verzwegen voor de overige bestuursleden.

In april 2021 probeerde de man ook al tevergeefs om namens de inwoners van het aardbevingsgebied een juridische strijd met de Nederlandse Aardoliemaatschappij (NAM) aan te binden. Om dit te kunnen betalen, richtte hij de BV Groninger Gasholding op. Hij wilde 30.000 aandelen van 100 euro verkopen aan particulieren en met die drie miljoen euro wilde hij die juridische strijd met de NAM betalen. Toen dat voornemen een stille dood leek te sterven, kwam hij met een claimstichting namens de boeren in het aardbevingsgebied van Groningen op de proppen. Hij vond daarbij Pieter Lakeman aan zijn zijde.

Lakeman is allesbehalve een onbekende. Lakeman riep bijvoorbeeld klanten op om hun geld van de DSB-bank van Dirk Scheringa af te halen. Het betekende het faillissement van die bank. Later kreeg hij het voor elkaar dat het Openbaar Ministerie een strafzaak tegen oud-ING-topman Ralph Hamers begon. Die zaak is overigens nog steeds niet voor de rechter gekomen.

Lakeman wil niet veel woorden vuil maken aan de Groningse ondernemer, laat hij in een reactie weten. Lakeman heeft zich teruggetrokken uit de stichting Shell-Claim vanwege het conflict en geeft aan zich niet meer bezig te houden ,,met die claim'' of ,,het aardbevingsgebied in Groningen''. Dat Lakeman bij de Groningse claimstichting is vertrokken, lag volgens hem aan het feit dat de voorzitter ,,enkele zaken had verzwegen die in de publiciteit niet goed zouden overkomen''. Het zou de zaak van de Groningse boeren ,,negatief beïnvloeden''.

‘Mentale problemen’

Het gaat dan om het feit dat de voorzitter van stichting NAM Gasclaim had verzwegen wegens ‘mentale problemen’ al jarenlang een uitkering te ontvangen. Ook had de 60-jarige schulden verzwegen. Zelf noemt Pool de uitspraken ,,complete onzin'' en zegt hij dat ,,de andere bestuurders gefrustreerd waren''. Ja, hij bevestigt dat hij al heel lang een uitkering ontvangt, maar ,,daar heeft niemand last van''. Sterker: ,,Als ik meer inkomen zou krijgen, dan gaat de uitkering ook omlaag.”

Ook over de schulden wil de man klare wijn schenken: ,,Ik had privé wat tekorten, maar de wildste verhalen gaan nu rond. Ik functioneer nu als een zakenman. Naast deze stichting ben ik met andere zaken bezig, zoals mijn bouwbedrijf dat in de beginnende fase zit.” Ondanks de eerdere mislukkingen, vindt Pool dat hij zeker geschikt is om een dergelijke claim (,,10 miljard minstens''’) te doen.

Eigen etiketten op niet zelf gebrouwd bier

Over Bart Pool uit Groningen gaan aardig wat geruchten. Hij bezit diverse BV’s, waaronder die van een aannemersbedrijf (eerst in Assen, toen Grootegast en nu Groningen) dat specifiek gericht is op mijnbouwschade [in aardbevingsgebied Groningen]. Ook heeft de man geprobeerd om zijn eigen bier op de markt te zetten: BartBier. Het verhaal dat hij etiketten van bestaand bier heeft gehaald om er daarna zijn eigen etiketten op te plakken, ontkent hij ten stelligste. Tegelijkertijd erkent hij nooit zelf bier te hebben gebrouwen. Dat gebeurde volgens hem bij een ‘private label’ in België. ,,Als je bier bij hen bestelde, mocht je daar eigen etiketten op laten drukken. Het bier werd gebrouwen op basis van mijn wensen. Ik was eigenlijk een soort huurbrouwer.”