Het Nieuwsblad van het Noorden deed op 28 juli 1929 uitgebreid verslag van ‘De Groote Paarden-Fokdag te Grijpskerk.’ De verslaggever noteerde onder meer: ‘Buitengewone Collecties paarden, zoowel warm- als koudbloed.’ (…) ‘De Vereeniging tot bevordering van de Paardenfokkerij te Grijpskerk heeft daartoe veel bijgedragen. Met eere worden in den lande namen van de hengsten als Reclame en Wilfried genoemd.’

De verslaggever blijkt erg onder de indruk van Wilfrieds nakomelingen. ‘Duidelijk is de machtige bouw en excellerende gangen in zijn afstammelingen terug te vinden. Werkelijk, de omgeving van Grijpskerk heeft vele van de beste paarden uit de provincie.’

‘Je liet je merrie dekken en na drie jaar had je een tractor’

Kortom, als je een goed paard wilde, dan moest je in Grijpskerk zijn. ,,In de stal van de kroeg stond een hengst waar je je merrie kon laten dekken’’, vertelt bestuurslid Hugo Luyken van de Historische Vereniging Kluften en Waarden.

De expositie toont naast de schilderijen, medailles en foto’s ook advertentie met de tarieven die Wilfried voor zijn diensten hanteerde. ,,Voor twintig gulden kon je je merrie laten dekken. Veel boeren deden dat. Na drie jaar had je dan een ‘tractor’, die de ploeg kon trekken.’’

De hengstenvereniging bestond van 1899 tot 1978 en de leden bezaten in die periode in totaal ongeveer 35 hengsten. De vereniging raakte in de loop der jaren in de vergetelheid. Totdat pers- en paardenfotograaf Jacob Melissen enkele maanden geleden met drie schilderijen onder de arm bij de Historische Vereniging Kluften en Waarden, die een ruimte bij De Nieuwe Wierde hebben, aanklopte. Luyken: ,,Hij had schilderijen bij zich van de hengsten Xerxes, Ehrenknabe en van een onbekende hengst. Alle schilderijen zijn begin vorige eeuw gemaakt. Xerxes en Ehrenknabe zijn door een mijnheer Webb geschilderd. De onbekende hengst is een schilderij van Tabertus Melissen, de vader van Jacob.’’

Engelsman uit Engelse Kamp schilderde paarden

Louis Carl August Theodoor Meer Webb was een Engelsman die door de provincie zwierf en veel paardenportretten schilderde. ,,Hij zat geïnterneerd in het Engelse Kamp in Groningen.’’ Dit was het interneringskamp voor Britse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog en werd ook wel Timber Town genoemd. ,,We weten niet precies wat zijn achtergrond is.’’

Maar er moesten nog twee schilderijen van Webb zijn. ,,Van Wilfried en Reclame, de bekendste dekhengsten van de vereniging. Alle schilderijen zijn in opdracht van het toenmalige bestuur gemaakt.’’

Na de opheffing van de vereniging zijn ze gaan ‘zwerven’. Wilfried werd uiteindelijk bij een familielid van een van de voormalige bestuursleden gevonden. ,,Het schilderij van Reclame bleek al jarenlang in het gemeentehuis van Zuidhorn te hangen.’’ Luyken lacht. ,,Ik moest voor vergaderingen nogal eens op het gemeentehuis zijn. Daar ben ik dus jarenlang zonder dat ik het wist voorbijgelopen.’’

Wilfried en Reclame begraven bij woonzorgcentrum

Wilfried en Reclame werden uiteindelijk nabij het huidige woonzorgcentrum begraven. ,, Ze werden niet naar de slager gebracht, daarvoor waren ze te waardevol geweest. In deze omgeving stond het café met het dekstation en hier ergens’’ – hij gebaart naar het grasveld voor De Nieuwe Wierde - ,,moeten ze liggen. Maar het is ook mogelijk dat de restanten tijdens de bouw begin jaren zestig zijn opgegraven en geruimd.’’ Hij staart door het raam naar het gras. ,,Maar het is een mooi idee dat ze hier nog zijn.’’

De expositie is nog op de zaterdagen, 27 mei en 3 juni van 13 tot 17 uur te zien.