Wintersporten ondanks handicap
Een nieuwe trend of is er iets met die man aan de hand? Met zijn zit-monoski trekt Jacques Poppen uit Froombosch op de skipistes bij Zell am See en Kaprun veel bekijks.
Wat nog wél kan
Hij moet er weer even inkomen, maar na de nodige oefeningen zoeft Jacques Poppen zittend in een kuipstoel op een ski de besneeuwde hellingen af. ,,Fantastisch’’, zegt hij. En bijzonder, want Poppen is verlamd.
Hij liep in 1995 bij een auto-ongeluk een dwarslaesie op en zit sindsdien in een rolstoel. Na een lange periode van revalideren kwam heel langzaam ook de acceptatie en lukte het Poppen om te kijken naar wat hij nog wél kon doen in plaats van alleen maar met zijn beperkingen bezig te zijn.
Paardensport
Poppen stortte zich op de paardensport, de grote hobby van zijn vrouw Eva. Zij traint paarden onder het zadel, hij ging mennen en ontdekte dat hij zich op de kar amper gehandicapt voelde. Poppen werd goed in deze sport en won in 2008 individueel goud op het wereldkampioenschap mennen voor gehandicapten in Duitsland. In 2014 veroverde hij in Engeland weer goud op het WK voor paramenners.
Wintersport
Acht jaar geleden ging het echtpaar Poppen voor het eerst met beide zoons op wintersportvakantie. Eva had vaker geskied. Jacques was nog nooit op wintersport geweest. ,,Ik zag op internet een filmpje van een gehandicapte monoskiër en dacht: dat wil ik ook.’’
Drie jaar gingen ze naar een aangepast hotel op de Kaunertaler Gletscher. Daar is alles, van hotelkamers en zwembad tot opgang van de pistes en de skiliften, ingericht voor gehandicapten. ,,Heel mooi’’, zegt Poppen. ,,Alles is super geregeld en afgestemd op mensen met een handicap. Dat heb je ook nodig om erin te komen.’’
Het gezin voelde zich wel wat afgesloten van de buitenwereld in het afgelegen hotel. Op de pistes ontmoetten ze vrienden die in de buurt verbleven. ,,Maar rondom ons hotel was weinig te doen.’’
Niet-aangepast
De afgelopen jaren zat een skivakantie er niet in voor de Poppens, dit jaar wel weer. De paramenner boekte heel gewaagd een ruim appartement in een niet-aangepast hotel in Zell am See, vlakbij de gletscher van Kaprun. ,,In principe kan hij in alle pisteliften’’, vertelt Eva. ,,In de cabinelift kan hij met de rolstoel omhoog. In de stoeljes- en sleeplift op de monoski.’’
Het vergt wel wat extra handen om de monoski boven te krijgen en om als monoskiër in de stoeltjeslift te komen. De eerste dagen is het allemaal wat behelpen en ontdekken: trappen en toegangspoortjes omzeilen bij liftinstallaties, welke liften zijn meer geschikt en waar kan een monoskiër of rolstoeler eenvoudig aanschuiven aan tafel om te eten? Als het gezin en het personeel van de skiliften eenmaal is ingespeeld op de gehandicapte skiër loopt alles op rolletjes.
Schokdemper
En dan het skiën zelf. Poppen zit vastgesnoerd in een op een ski gemonteerde kuip, met een grote veer als schokdemper. Hij kan alleen zijn bovenlichaam gebruiken en heeft speciale stokken – krukkenski’s – om zijn evenwicht te bewaren en om extra te kunnen sturen en remmen. Als hij de kleine skietjes inklapt, heeft hij prikstokken waarmee hij zich kan afzetten of een helling op kan klimmen.
De eerste dagen gaat het nogal eens mis en valt de bijzondere skiër regelmatig om. ,,Dan ben ik volledig hulpeloos, zeker als mijn ski niet op het laagste punt ligt, kom ik niet zelf overeind.’’ Hij weet zich omringd door familie en vrienden, en ook andere skiëers zijn behulpzaam. ,,Voordat ik een kick kan geven, stoppen er al mensen om te helpen.’’
Avontuur
Poppen is een avonturier en zoekt graag de grenzen op. De eerste dag neemt hij een veel te zware afdaling naar het dal en skiet hij tot grote hilariteit van omstanders per ongeluk een helling af en valt hij meters naar beneden. Het is een hele toer hem weer op de piste te krijgen. ,,Geen succes en niet voor herhaling vatbaar.’’ Een dag later neemt hij een verkeerde afslag en belandt hij per ongeluk op de zwarte piste. Twee voorbijgangers sjorren hem met mono-ski en al weer omhoog, richting een makkelijke afdaling.
Zoons Jesse (14) en Sil (11) dagen hun vader boven op de piste van Zell am See uit voor een wedstrijd. Wie is het snelst beneden: Sil op gewone skies, Jesse op zijn snowboard of Jacques op de monoski? De drie rauzen naar beneden. De jonge Sil skiet vrijwel recht naar beneden de berg af, maakt grote snelheid op de horizontale passes en is als eerste beneden, op de hielen gevolgd door Jesse. Hun vader zoeft even later over de finish, breed lachend.
Extra toast
In de vriendenkring is ‘ski-track’ populair: de app registreert de afgelegde route, afstanden en de hoogstgemeten snelheid. Poppen laat zich niet kennen en downloadt hem ook. ,,Hmm, 57 kilometer’’, klinkt het niet bijster enthousiast als hij voor het eerst zijn topsnelheid leest. ,,Dat moet beter’’, roept hij en hij waagt een nieuwe poging. De volgende dag meet de app 65,4 kilometer. ,,Dat komt in de richting’’, zegt hij lachend. Hoezo niet skiën zonder benen? Alle reden voor een extra toast tijdens de après-ski.
Met haar telefoon filmt Eva haar man in actie. Hij zet het filmpje op Facebook en de reacties stromen binnen. ,,Wildvreemden zijn laaiend enthousiast over het feit dat ik met mijn handicap toch kan skiën. Ik hoop dat dit mensen met een beperking stimuleert ook op wintersport te gaan. Dit is voor ons een mogelijkheid om iets met ons gezin te ondernemen. Echt fantastisch.’’
