De oogst van rode en witte kolen verlicht de crisistijd
Op het land van boer Noordhoff in Bellingwolde zijn vrijdag duizenden kolen geoogst door mensen die gedupeerd zijn door de coronacrisis.
Isabelle (midden) en Joren (rechts) hadden vrijdag hun handen vol aan de witte en rode kolen. Links de vader van Gert Noohoff. Foto: Huisman Media
Isabelle van Acquoy werkt in normale tijden in een restaurant in Groningen, maar staat op deze vrijdagochtend in de kletsnatte polder tussen Bellingwolde en Blijham. Ze haalt er witte en rode kolen van de grond.
Die biologisch geteelde kolen en de grond zijn van boer Gert Noordhoff (39). Als hij voor de oogst extra handen nodig heeft, klopt hij normaal gesproken aan bij een uitzendbureau. ,,Maar deze keer bedacht ik me dat er vast mensen zijn die vanwege de crisis wat extra geld kunnen gebruiken. Mensen in de horeca, bijvoorbeeld. Daarom is nu via Facebook een oproep geplaatst. Het resultaat zie je hier.’’
Negen mensen op het land
Hij wijst op Isabelle en nog acht anderen van wie sommigen zich buigen over de kolen, terwijl anderen de oogst in een grote verzamelbak deponeren. Een vale herfstzon beschijnt hen, in de verte rent een ree over het land, nog verder weg staat de boerderij van de familie Noordhoff en rijdt schimmig een auto over de Tweekarspelenweg.
Er wachten zo’n 20.000 kolen op de noeste arbeiders die hun werk op enige afstand van elkaar, coronaproof, verrichten. Dat aantal schrikt de 29-jarige Van Acquoy niet af. Ze heeft plezier aan het kolen ‘rapen’. ,,In het restaurant waarin ik werk, zit ik in de bediening en word ik per uur betaald. Omdat het restaurant dicht is, verdien ik nu niks. Nul euro. Ik kan wat extra geld dus goed gebruiken. Toen ik de oproep op Facebook las, heb ik me dan ook aangemeld. In alle vroegte ben ik vanochtend hiernaartoe gereden. Ik doe hier trouwens ook ervaring op; ik volg namelijk een landbouwstudie.’’
‘Een plek waar ik nooit eerder was’
Wie het geld ook goed kan gebruiken, is de 20-jarige Joren Kuiper uit Oldekerk. Hij wil onderwijzer worden, maar werkt momenteel in een steakhouse. ,,In de afwas, om precies te zijn. Het steakhouse is nu dicht. Mijn baas maakte me attent op deze oogst en de kans iets bij te verdienen. En nu sta ik hier, op een plek waar ik nooit eerder was. Ja, het is leuk werk om te doen.’’
Hij buigt zich om de volgende witte kool te oogsten, met om zich heen zijn collega’s voor deze dag. Mannen en vrouwen van zijn leeftijd, maar ook enkele ouderen. Niet allen worden ze overigens financieel gedupeerd door de crisis. Zo is onder hen ook een man die een vaste kantoorbaan heeft, maar het ‘gewoon mooi vindt om eens een dag in de frisse lucht bezig te zijn’.
