In zijn leven moest alles ja zijn, nooit nee. Wat hij deed, moest lukken. Dat móest. Wedstrijden van zijn hockeyteam moesten worden gewonnen, een rondje op de fiets moest altijd sneller en langer. Hij moest de beste vader zijn, de beste echtgenoot, de beste vriend, de beste docent. De beste álles. Alsof hij een wedstrijd speelde, vierentwintig uur per dag. Tot het niet meer ging en alles op zwart kwam te staan. Toen pas besefte hij: dit moet anders.