Ik fiets kilometers zonder iemand tegen te komen. Het enige moment waarop de wereld en ik elkaar kruisen is bij de spoorwegovergang. Er staat dat ik moet wachten. Tot het rode licht gedoofd is | column Herman Sandman

Ik ben alleen. Achter de sportbril, onder de helm, ingepakt in fietskleding en windjack en op wielen en dus los van de grond, rijd ik volledig in mijzelf langs natte akkers en koude velden. Het enige geluid is de wind om het hoofd.