Ze gaf me het doosje en zei dat er dertien in zaten. Het duurde even voordat het landde, toen vroeg ik: ,,Nee toch? Ik krijg altijd twaalf. Drie doosjes van vier, voor drie maanden.’’

Maar het stond er echt op: 13 stuks Vitamine D3 nogwat tabletten. Een keer per week in te nemen. Op maandag.

We vonden het beiden wat raar, ik in ieder geval wel, tot de vrouw wees op een aantekening op mijn aanvraagkaart. De apotheek en ik dus ook, bleken op een ander merk overgestapt. Een goedkoper merk. De gebruikelijke gang van zaken. Als een medicijn of stof dezelfde werking had, maar het kon voordeliger, dan viel de keuze op dat goedkopere merk. Wellicht dat het te maken had met dat ik hier voor betalen moest, maar dat weet ik niet meer.

,,De werking is precies hetzelfde?’’, vroeg ik.

,,Ja.’’

Ik maakte een opmerking over dat dit dus de marktwerking in de zorg was, maar we konden op dat moment niet heel veel met die constatering. Ze haalde de schouders op.

Het zag er, eenmaal thuis, inderdaad goedkoper uit. De glanzend rode capsules hadden plaatsgemaakt voor simpele witte tabletjes en in plaats van drie doosjes met in elk doosje een strip van vier, had ik één doosje met één strip van dertien pilletjes. Het was in ieder geval milieuvriendelijker, qua afval.

En als de werking gelijk is hoef ik me nergens druk over te maken en dat doe ik dan ook niet, al blijf ik gek tegen het aantal aankijken. Dertien in plaats van een dozijn.

Het kan aan mij liggen, maar ik vind dertien een raar aantal voor een medicijnenstrip.