„Wie van jullie bespeelt er een muziekinstrument?”, riep onze opperwachtmeester der cavalerie op de appelplaats van de kazerne. Er waren dan altijd enkele enthousiaste rekruten die hun vinger opstaken. „Dan mogen jullie straks de opstelplaats van de Landrovers aanvegen.” Beteuterde gezichten. De onderofficier legde wel direct zijn trucje uit. Hij wilde soldaten niet persoonlijk aanwijzen. Dat zou voor wrevel zorgen. Iemand aanwijzen voor een taak heette overigens in het leger ’een Amerikaanse vrijwilliger’.