A ls ik in mijn gastlessen foto’s van Andrew Tate laat zien, gebeurt er altijd iets wonderlijks in de klas. Of ik nou les geef op een gerenommeerd gymnasium, mbo, vmbo, praktijkschool, vso of havo: er zijn altijd een paar jongens die spontaan ‘Top G!!!’ (Top Gangster) roepen. Sommige jongens gaan lachen, ogen beginnen te stralen, er klinken oergeluiden én veel meisjes walgen ervan. De docent achter in de klas kijkt vaak verbaasd om zich heen en heeft meestal geen idee wie Tate is.