Vrouwen krijgen nog te vaak onterecht te horen dat hun klachten psychisch zijn en dat ze in therapie moeten of medicatie moeten slikken. Met alle gevolgen van dien | opinie

Van alle patiënten met onverklaarde klachten is 80 procent vrouw en van alle patiënten met auto-immuunziekten is 75 procent vrouw. Uit onze enquête onder bijna 2000 vrouwen blijkt dat ruim 80 procent van de vrouwen hier niet van op de hoogte is. Bijna 65 procent van de vrouwen met onverklaarde gezondheidsklachten voelt zich niet gehoord door haar specialist of huisarts.

Zelf kreeg ik na tien jaar onverklaarde gezondheidsklachten een diagnose waarvan men zei dat die met name voorkomt bij vrouwen. Hoe dat kan weet men niet: er is te weinig onderzoek gedaan naar het lichaam van de vrouw.

In de medische wetenschap is het mannenlichaam nog steeds de norm, ook al verschillen mannen en vrouwen tot op celniveau van elkaar. „Menig ziekenhuis in Nederland is nog niet eens gestart met genderspecifieke zorg”, zegt cardiologe Angela Maas in mijn boek Ik ben geen man! , dat eind vorig jaar verscheen.

Vrouwen reageren vaak heftiger

Het leidt ertoe dat vrouwen vaak veel heftiger reageren op medicatie omdat het met name op mannen is getest. En zo blijkt ook dat gezondheidsklachten zich openbaren als vrouwen gaan menstrueren, rondom de zwangerschappen en met een opvallende stijging van klachten als vrouwen in de overgang komen.

Men die quicker, but women get sicker. Of in goed Nederlands: vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen, maar brengen minder jaren door in goede gezondheid. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen nog te vaak onterecht horen dat hun klachten psychisch zijn en in therapie moeten of medicatie moeten slikken, met alle gevolgen van dien.

In plaats van onverklaarde klachten af te schuiven op de psyche, horen zorgverleners veel eerder te erkennen dat men nog onvoldoende weet van het vrouwenlichaam.

Meldpunt voor onverklaarbare klachten

Al eerder lanceerden we met de stichting Voices for Women een meldpunt waar vrouwen die met onverklaarbare gezondheidsklachten kampen, hun verhaal kunnen delen. Een enorme golf aan reacties was het resultaat. Hierin komt onder andere naar voren dat het met name in de communicatie tussen patiënt en hulpverlener misgaat. Ook hulpverleners hebben te maken met een systeem waarin voornamelijk onderzoek is gedaan op de man, waardoor de instrumenten ontbreken om de juiste zorg te bieden.

Daarnaast lenen de veel te korte consulten zich bij deze doelgroep onvoldoende om de problematiek goed in kaart te brengen. Daarom is het van groot belang dat de politiek beleid maakt op onderzoek naar het vrouwenlichaam en betere zorg voor vrouwen. In de afgelopen jaren zijn er verschillende initiatieven geweest om de kennisachterstand over man-vrouwverschillen in de gezondheidszorg te verkleinen, maar die waren van tijdelijke aard.

Veel artsen en wetenschappers vinden het onbegrijpelijk dat dit grote probleem maar mondjesmaat wordt opgepakt. Het lichaam van de vrouw wordt nou eenmaal anders ziek dan dat van de man.

Mirjam Kaijer is journalist, columnist en oud-verpleegkundige. Eind vorig jaar publiceerde ze het boek ‘Ik ben geen man!’, waarin ze uitzoekt hoe het komt dat er zoveel vrouwen onverklaarde gezondheidsklachten hebben. Het boek deed zoveel stof opwaaien, dat ze een petitie startte om hier meer politieke aandacht voor te vragen.