De deur van de diepvries tikte bij het openen tegen de stapel plastic bakken met boeken. Ik zag dat de bovenste twee weg waren, keek rond en vond ze in een stelling. Er bleek meer veranderd. De hele schuur was opgeruimd.

Mijn vrouw trok mij later die dag mee: ,,Ik moet je wat laten zien.’’

We liepen naar de schuur, zij legde uit wat waar lag en ik vroeg verbaasd hoe ze alle spullen opgeborgen had gekregen. Heel simpel: beter benutten van laden en stellingen. Ruimtemanagement.

Zoals een adviesbureau het zou formuleren: ‘Het creëren van een dieper bewustzijn van een bestaand inzicht en het scherper stellen van de goals leidt tot het scheppen van meer ruimte in de reeds beschikbare space . Ook in de schuur is succes een keuze.’

Een stuk netter, ja. Waar ik tot dan de benen brak over van alles en nog wat, kon ik ineens vrij bewegen. Ze knikte naar de plank boven de werkbank, waarop in een voor mij logische rangschikking dingen als boorsleutel, kraspen, bitjehouder plus kruiskop, stanleymes en inbussleutel lagen. Kon ik blind pakken. Die plank was leeg.

Al die dingen bleken opgeborgen in een kleine gereedschapskist op een andere plek en er waren meer dingen verplaatst, wat opeens een licht gevoel van onrust bij mij veroorzaakte. Ik stond op het punt om dat uit te spreken, maar zei: ,,Oké. Goed van jou.’’

Een dag later had ik de waterpomptang nodig om de douchekop te verwijderen, maar kon het ding nergens vinden. Waar ik ook zocht, spoorloos.

Zie je wel, dacht ik, was ik al bang voor, alles kwijt. Tot ik een uur later besefte dat we die mee hadden op vakantie. Ik had de tang zelf in haar auto gelegd.