Altijd weer | column Daniël Lohues

Sta even in de zon. Met m’n ogen dicht. Ik voel de warmte al. Hoor de vogeltjes. Het is weer gelukt. De winter zijn we door. Een warme gloed stroomt door me heen en ik voel de zachte lucht. Ik doe de ogen open en zie weer waar ik ben. Gewoon achter het huis. Gewoon bij mezelf. Het voorjaar is begonnen. Hoe is het nou toch mogelijk. De natuur ontwaakt. Ik zie sap stromen uit de stronk van een omgezaagde berkenboom. De wortels denken dat de boom er nog is. Dus die beginnen te pompen. Levenswater naar de boom. Die er niet meer is.