Onze moeder ging altijd rond deze tijd even met het broodmes over het erf om wat takjes af te snijden. Takjes van de forsythia en van de riebes. En soms ook wel een kleine tak van de kastanjeboom. Die zette ze dan binnen op de vaas of in een grote fles. Na een tijdje kwamen er knopjes aan en niet veel later, in het allervroegste voorjaarslicht, pronkten de takjes dan met hun prachtige gele bloempjes en roze bloementrosjes bij ons op de vensterbank. De kastanjetak deed er wat langer over. Die had wat meer werk om zijn kleverige knop te laten veranderen in mooie jonge blaadjes en bloesem. Moeder zei dan dat we op deze manier altijd mooi konden zien dat het altijd wel weer lente werd. Buiten was alles dan nog kaal en kil.