‘Peter oké, TC weg ermee’

Jubeljaar

Slijfer woont al ruim dertig jaar in Eelde-Paterswolde. Verkering brengt hem in de jaren tachtig naar het Drentse dorp. Jarenlang is hij er jeugdtrainer bij VV Actief. Zijn zoon Jordi speelt er in het eerste elftal. Slijfer is er in het verleden al eens trainer. En sinds vorig seizoen weer. Dit jaar viert hij zijn 25ste jaar als hoofdtrainer. ,,Het had een jubeljaar moeten worden… Ach, het kan nog als we ons handhaven.’’

Zoals het bij de meeste clubs gaat, spreekt Slijfer in december over contractverlening. De technische commissie voor de jeugd is bij dat gesprek. Er is bij Actief geen TC voor de senioren, vandaar. Er wordt nog niks besloten, maar Slijfer wordt gerustgesteld: ,,Peter, maak je niet druk. Het komt wel goed.’’

Melden

Weken gaan voorbij. Er wordt door het bestuur met de assistenten van Slijfer gesproken, de medische staf, de spelersraad. Ze zeggen allen hetzelfde: we willen door met Slijfer. Niets staat een derde seizoen voor Slijfer als hoofdtrainer bij Actief in de weg. Tot de keuzeheer zich op 15 februari moet melden in de bestuurskamer.

,,We hebben niet zo’n leuke mededeling, Peter’’, Slijfer herinnert zich de woorden goed. ,,Wij gaan het contract niet verlengen.’’ Het bestuur benadrukt dat ze over veel dingen te spreken zijn. ,,Dat hoefde ik niet te horen. Dan komen ze met zo’n sandwich-ding, waarbij ze de positieve punten eerst gaan benoemen. Ik wilde weten waarom ik weg moet.’’

De reden die opgegeven wordt, is onverklaarbaar voor Slijfer. ,,Ik zou de jongere jongens minder goed kunnen motiveren. Er zijn verdorie drie spelers die vorig seizoen nog in de A1 speelden nu basisspeler bij het eerste. Ik kijk bijna alle wedstrijden van de jeugd. Het is gewoon niet meer als vroeger. Toen wilde je als jeugdspeler graag mee met het eerste. Nu duiken ze weg als je ze vraagt, want ze gaan liever op zaterdagavond naar het café.’’

Laatste seizoen

Een dag na het slechtnieuwsgesprek speelt Actief een oefenwedstrijd tegen Appingedam. ,,Ik gaf bij het bestuur aan dat ik de mededeling over mijn vertrek graag na de wedstrijd wilde doen. Maar die dinsdag vertelde het bestuur ineens voorafgaand aan de wedstrijd aan de selectie dat het mijn laatste seizoen was. Veel spelers waren woest.’’

Slijfer stelt na de wedstrijd zijn selectie de vraag: kan ik jullie niet meer motiveren? De spelers zijn unaniem: ,,Juist wel!’’

Het is een verrassing als Slijfer zich de volgende zondagochtend bij de club meldt om een wedstrijd van het derde elftal te bekijken. Aan de ballenvanger achter het doel hangt een groot spandoek. ‘SPELERS PASSEREN IS LEEGLOOP CREËREN’, schreeuwt het.

Vechten

Later die middag, als de competitiewedstrijd tegen Groninger Boys (negen wedstrijd op rij ongeslagen), op het punt van beginnen staat, komen de spelers van Actief met een zelfgemaakt shirt het veld op. De tekst: ‘PETER OKÉ, TC WEG ERMEE’.

Actief vecht voor wat het waard is tegen Groninger Boys, de ploeg in vorm. Het wonder geschiedt: Actief wint met 1-0. ,,Ja, dat voelde goed;’’, erkent Slijfer. ,,Het is toch een signaal. Kijk dit kunnen we met elkaar.’’

Slijfer is geraakt door de steun van zijn spelers. ,,Als trainer ben ik misschien van beton, maar ik ben daarnaast ook gewoon een mens met emoties.’’

Slijfer verwacht niet dat het bestuur de beslissing omkeert. Maar wie goed in zijn ogen kijkt, ziet de hoop fonkelen volgend jaar ook nog voor de groep te staan.