Albert Koops uit Valthermond staat zondag als trainer van WKE '16 tegenover zijn eigen dorpsgenoten. 'We mogen niet verliezen'

Nee, schudt Albert Koops heel beslist het hoofd, hij gaat zich zondagmiddag ‘absoluut niet’ in alle gevallen winnaar voelen. ,,Ik gun Valthermond het beste, maar ik ben nu trainer van WKE en ga er met mijn ploeg alles aan doen om van Valthermond te winnen. Lukt dat niet dan ben ik zondagavond chagrijnig.’’

Als kind achter Grote Geert in de bus naar WKE

WKE, heeft Koops ervaren, ,,is een en al warmte. Van kinds af aan vind ik het al een mooie club. Wij woonden naast Jan Wardenburg. Hij was toen trainer van WKE – ik was een jaar of zeven, acht – en hij nam mij wel eens mee naar de wedstrijden. Ik zat dan naast hem in de bus, op de tweede rij, direct achter ‘Grote Geert’ (oprichter van WKE en illuster oud-voorzitter) die natuurlijk voorin zat. Imponerend vond ik dat.’’

De mensen bij WKE staan hem ook aan. ,,Ze zijn direct, zeggen wat ze vinden. Daar hou ik van. Doe ik zelf ook. En ze willen winnen hè, écht winnen. Als ze dat oranje shirt aantrekken gaan ze er vol voor. Vind ik ook mooi. WKE is voetbal. Ze willen hier alle dagen wel voetballen. En ze zijn ook heel erg begaan met hun club. Als je gewonnen hebt klinkt hun goedemorgen net wat anders dan wanneer je verloren hebt.’’

Bewuste keus voor laatste seizoen

Koops, die zelf ook een jaar bij WKE voetbalde, is bezig aan zijn tweede seizoen bij de Emmer club en zet aan het eind van de competitie een punt achter zijn trainerscarrière. ,,Ik had bij WKE kunnen blijven. Het bevalt me er goed. Van beide kanten bevalt het goed. Maar ik ben 60, mijn zoon is verhuisd naar Amsterdam, daar wil ik in de weekeinden ook eens naar toe kunnen. Mijn papa en mama zijn beiden 87 en worden lichamelijk minder. Dat vergt veel aandacht. Mijn zus is daar actief mee bezig, maar ik vind niet dat het allemaal op haar schouders terecht moet komen. In goed overleg met WKE heb ik daardoor besloten aan het eind van het seizoen te stoppen. Ja, ik heb er voor 100 procent vrede mee. Het is een bewuste keuze geweest. Ik blijf natuurlijk wel bij de wedstrijden komen, de ene week bij Valthermond, de andere week bij WKE.’’

We hebben afgesproken op dinsdagmorgen. De televisie staat aan in de hoekwoning aan de Rooilaan in Valthermond. Het toestel is afgestemd op een kanaal van ESPN, dat een herhaling van de samenvattingen van de eerste divisie uitzendt. Op een kast in de keuken staan biografieën van Johan Cruijff, Zlatan Ibrahimovic en René van der Gijp. Aan de wand van de gang naar de woonkamer prijken foto’s van de heer des huizes in het blauwe shirt van Valthermond.

Genieten van het steekballetje van Tannane

,,Ja, ik adem voetbal’’, vindt Koops ook zelf. ,,Voetbal is mijn passie en die gaat ook niet meer weg. Ik kijk alles wat met voetbal te maken heeft en volg ook alles. Ik ben een echte liefhebber en hou van mooi voetbal. Zo kan ik bijvoorbeeld enorm genieten van dat steekballetje onlangs van Oussama Tannane waaruit een andere speler van NEC kon scoren. Dat maakt voetbal mooi. Dat ís voetbal in mijn beleving.’’

Zijn eerste stapjes als voetballer zette hij op het Paul Wardenburg-veldje, vertelt Koops. ,,Die woonde daar op de hoek, daarom noemden wij dat veldje zo. Daar gingen we elke avond direct na het eten voetballen. Vaak wel met dertig man. Op een veldje van pak hem beet 50 bij 50 meter. Dan leer je wel voetballen in de kleine ruimte hoor. En als ik naar school liep nam ik altijd een bal mee en tikte die tegen elk stoeprandje aan dat ik tegenkwam. Nou, en dan heb je heel veel balcontacten.’’

Derde helft

Albert Koops was een technisch begaafde voetballer, die het niet altijd even serieus nam met de discipline. Hij haalde weliswaar het betaalde voetbal, maar bleef steken bij Veendam en FC Emmen. Lachend: ,,Ik had drie helften die ik belangrijk vond: de eerst helft, de tweede helft en de derde helft. De derde helft hoort er ook bij, vind ik. Dat er meer voor mij had ingezeten als ik wat serieuzer voor het voetballen had geleefd, heb ik veel vaker gehoord. Maar dat heeft Albert niet gedaan.’’ En, met pretoogjes: ,,Maar Albert heeft er wel echt van genoten.’’

Als trainer is hij van de oude stempel, laat Koops weten. ,,Je moet het ook niet te moeilijk maken. Waarom zou je dat doen? We spelen met WKE in de tweede klasse hè, je moet wel normaal blijven doen. Ik ben trainer geweest bij Nieuw-Buinen, daarmee zijn we kampioen geworden en naar de hoofdklasse gepromoveerd, van Valthermond en nu dus van WKE. Ik hoop met opgeheven hoofd en een kampioenschap te kunnen vertrekken (de club heeft, met een wedstrijd minder gespeeld, een achterstand van 4 punten op Valthermond). Zondag is cruciaal. We mogen niet verliezen. Maar hoe het ook afloopt, ik ben tevreden geweest als voetballer en ook tevreden als trainer.’’