Het verhaal van Donar dit seizoen is ook het verhaal van Vernon Taylor. De 36-jarige Amerikaan keerde in de zomer na twee seizoenen afwezigheid terug in Martiniplaza. In zijn eerste maanden bakte de guard er niet veel van. Te oud, werd er gezegd, niet meer de speler die hij ooit was. Weg ermee. Maar waar tal van spelers gedesillusioneerd de deur van Martiniplaza achter zich dichttrokken, bleef Taylor.

Na de lange winter, die voor Donar al in september begon, bloeide het team langzaam op. En ook Taylor ging beter spelen. Zijn hoogzwangere vrouw vloog naar Groningen en beviel in april van een zoon. Taylor was in de wolken.

Waardeloos

De ervaren basketballer uit South Carolina is de eerste om toe te geven dat ook hij de eerste maanden van het seizoen waardeloos speelde. ,,We hadden niet echt de tijd om een team te worden. Er was geen echte klik. Persoonlijk voelde ik me niet goed en dat was terug te zien in mijn spel.’’

Taylor maakte privé een moeilijke tijd door. Zijn zwangere vrouw, Miracle, ontsnapte in de VS aan de dood, toen voor haar huis een schietpartij plaatsvond. De kogels vlogen door de muur en eindigden in de bank waar Miracle vaak haar dutjes deed. Als door een wonder besloot Miracle die dag het comfort van haar bed op te zoeken.

Vreselijke periode

Voor Taylor was het een vreselijke periode. Hij wilde zijn vrouw zo snel mogelijk naar Groningen laten overkomen. ,,Mijn gedachten waren door die gebeurtenissen niet altijd bij basketbal. Ik deed mijn best om zo goed mogelijk te zijn, maar iedereen wist dat de VT die ze zagen, niet de VT was die ik kan zijn.’’

De komst van zijn zwangere vrouw naar Groningen, in december, deed Taylor goed. ,,Nu mijn vrouw hier is en mijn zoon is geboren, gaat het beter. Ik speel daardoor beter, veel beter. De VT-energy is terug. Dat is wat ik aan het team wil toevoegen, offensief en defensief.’’

Prodent-smile

Die VT-energy spatte er afgelopen donderdagavond in de Leidse Vijf Meihal weer ouderwets vanaf. Vroeg in het eerste kwart bracht de Amerikaan met een driepunter Donar voor het eerst op voorsprong. Met zijn brede Prodent-smile , wees hij plagerig naar een Leidse fan, die hem met een harde gil op het moment van zijn schot uit zijn concentratie wilde halen. Even later uitte hij stampvoetend zijn onvrede toen hij volledig vrijstaand niet werd aangespeeld door teamgenoot Viktor Gaddefors.

Het verhaal van VT is het verhaal van Donar dus. ,,Ik heb de fans vanaf het begin verteld dat ze ons de tijd moesten geven om te groeien, te laten ontwikkelen.’’ Dat gebeurde. Dat het zou leiden naar de finale, had ook Taylor niet kunnen bevroeden. ,,Ik moet eerlijk zijn, ik had niet gedacht dat we de finale zouden halen, maar ik heb wel altijd geloof gehad in dit team. Ik wist dat het er veel meer in zat, maar een finale? Nee.’’

Tot de tanden toe gewapend

Donar staat op het punt om de achtste landstitel in de wacht te slepen. Zaterdagavond kunnen de Groningers het karwei in een uitverkocht Martiniplaza afmaken. ,,Nog eentje’’, weet Taylor. ,,Maar we mogen Leiden nog niet afschrijven. Ze zullen tot de tanden toe gewapend naar Groningen komen. Wij moeten daar klaar voor zijn. Het wordt een fysieke wedstrijd, we moeten het gevecht aangaan.’’

Sfeermaker Taylor zal er met zijn tomeloze energie alles aan doen om zaterdagavond de beker te pakken. Met een glimlach. ,,Dat zeker. Mijn familie is hier en ik voel me fijn. Dan speel ik altijd met een glimlach op mijn gezicht.’’