Road to Rio: Voor beachvolleyballer Alexander Brouwer begon het allemaal in Groningen

Alexander Brouwer wordt in 1989 geboren in Leiden. Als hij tien jaar oud is, verhuist het gezin naar Groningen. Zoals veel jongetjes voetbalt hij. Brouwer sluit zich aan bij Be Quick 1887. Tot de B-junioren speelt hij er zijn wedstrijdjes.

Naar de top

Moest de jonge Alexander kiezen tussen twee sporten, zoals je wel vaker hoort? ,,Oh nee, zeker niet. Ik vond voetbal hartstikke leuk, maar wist al heel vroeg dat ik daar niet de top zou halen.’’

Als het plezier in het voetbal verdwijnt, kiest hij voor de sport die zijn vader en twee zussen beoefenen: volleybal. En daar haalt Brouwer wel de top mee.

Brouwer heeft talent en schopt het tot het eerste team van Lycurgus. Maar in mei is er de leegte. ,,Ik vond volleybal zo gaaf, joh’’, zegt Brouwer enthousiast. ,,Ik dacht: waar kan ik nu nog spelen? Dat werd het zand.’’

Hij reist de provincie door. ,,Maandagavond waren we in Veendam, dinsdag in Assen, dan woensdag naar Groningen, donderdag naar Hoogezand. Dat ging zo maar door. Ik speelde overal. En als het dan weekend was, huurde ik een veldje bij Kardinge. Speelden we daar verder. Het begon allemaal in Groningen.’’

De jongetjes die overbleven

Vervolgens doet Brouwer mee aan selectietrainingen in Aalsmeer en begint het beachvolleybal serieuzere vormen aan te nemen. Het is in 2010 dat Brouwer en zijn huidige teamgenoot Robert Meeuwsen zich bij elkaar voegen. Ze herstellen beiden in Aalsmeer van blessures. Hun teamgenoten hebben hen in de steek gelaten. De twee jongetjes die overblijven, zoals vroeger bij gym, besluiten dan maar zelf een team te vormen. Drie jaar later worden ze als eerste Nederlandse duo wereldkampioen.

,,Ons eerste toernooi speelden we helemaal niet goed. We verloren van andere Nederlandse duo’s. Maar toen ik van dat toernooi thuiskwam, zei ik tegen mijn ouders en mijn vriendin: er is een klik met die gast.’’ Brouwer krijgt gelijk, want met Meeuwsen presteert hij goed en is het duo zo goed als zeker van deelname aan de Olympische Spelen in Rio.

,,Officieel zijn we nog niet geplaatst. We moeten op 13 juni bij de beste zestien teams staan. Dat is gebaseerd op de beste twaalf resultaten van het afgelopen jaar. We staan derde, dus het kan niet meer misgaan. Het is alleen nog niet officieel.’’

Ontspannen voorbereiden

Er kan dus ontspannen naar de Spelen toegewerkt worden. ,,Dat is heel prettig. We kunnen ons optimaal voorbereiden op Rio.’’ Die voorbereiding is in volle gang. In de afgelopen twee weken speelde het duo twee toernooien in Brazilië. Met twee bronzen medailles in de tas verlaat Brouwer het land weer. Op de Copacabana verslaan Brouwer en Meeuwsen het Braziliaanse duo Bruno en Alison, het team dat vorig jaar in Nederland wereldkampioen werd.

Een medaille is het doel op de Spelen voor Brouwer. ,,Dat hebben we besloten. Het is realistisch en ambitieus’’, vindt Brouwer. ,,Natuurlijk is goud de grote droom. Zolang mijn lichaam het toelaat, stop ik niet met volleyballen voordat ik die plak heb’’, zegt hij strijdlustig.

Wanneer die plak gewonnen kan worden, weet Brouwer niet. ,,De Spelen beginnen 5 augsutus toch? En dan de finale... Ik weet het eigenlijk niet. Oh, m’n vriendin hier naast me zegt dat het die donderdag twee weken later is.’’

Trouwste fan

Die vriendin is Hanneke van Wijngaarden. Ze volleybalde ook, maar haalde niet de top. ,,Dat heeft ze geambieerd, maar ze heeft het niet gered. We hebben elkaar in 2007 bij selectietrainingen ontmoet. Ze weet hoe dit leven is. De ene helft van het jaar slaap ik bij Robert op de kamer en de andere helft ben ik bij haar. Ze moet een hoop van mijn aandacht en tijd delen. Ze zegt zelf altijd: achter een succesvolle topsporter staat een sterke vriendin, haha. Ze is m’n trouwste fan, echt waar.’’

En als het aan Brouwer ligt, ziet die trouwste fan hem in Rio op het podium staan.