Meneer Meertens vertelt | Paastradities

Ook het geheugen van de 76-jarige Emmenaar is een rijke bron vol verhalen en anekdotes. Kortom, Geert Meertens ten voeten uit!

,,Pasen was in mijn jeugd nog écht een periode vol mooie tradities. Het begon allemaal met Palmpasen en het in elkaar knutselen van een haantje op een stokkie, vervolgens de voorbereiding van het uitgebreide paasontbijt op eerste paasdag.

Van tevoren waren we als gezin druk met onder andere de versiering van de eettafel, alles voor een zo optimaal mogelijke paassfeer. En dan natuurlijk samen genieten van het grote paasvuur op het weilandje vlak over het spoor aan de Parallelweg. De plek lag op een steenworp afstand van mijn ouderlijk huis aan de Minister Kanstraat.

Groene buxustakjes

Op palmzondag was het binnen de buurtvereniging Oud Allee traditie om met onze haantjes op een stokje naar het schoolplein van ulo Allee te gaan. Trots toonden we daar de met kleurrijke holle rijg-eitjes, nootjes, groene buxustakjes en mandarijntjes behangen ‘stokjes’. Het raamwerk - een centrale stok met daarop twee kruislings geplaatste latjes - was van tevoren door onze pa in elkaar getimmerd. De haantjes zelf kochten we altijd bij bakker Ten Napel in de Hoofdstraat.

Gele narcissen

Ons paasontbijt was altijd extra luxe. Van tevoren verfde ik met mijn twee broers en zuster een aantal eieren met waterverf. Deze kregen een plekje op de met een mooi kleed bedekte tafel, net als gele linten, narcissen en andere voorjaarsbloemen. We konden ‘onbeperkt’ eieren eten en er was steevast een met spijs gevulde paasstol. De paassfeer werd verder verhoogd door grote, in zilverpapier gehulde chocoladepaashazen en gevlochten rieten mandjes met een op eitjes zittende kip. Een ander paasattribuut dat ik me herinner is een gehaakt paasnetje met eieren, dat we met een koord om onze nek hingen.

Tradities

Ergerlijk trouwens dat ik moet constateren dat eerdergenoemde, traditionele paasstol tegenwoordig op steeds meer verkooppunten wordt aangeduid als ‘feeststol’. Opnieuw een aderlating die past in een bepaald patroon van de laatste jaren. We staan helaas niet meer pal voor de handhaving van onze tradities.

In de hens

Op de zaterdagavond voor paaszondag stonden we steevast met de hele buurt te genieten van het paasvuur. Dat werd aangestoken op een weilandje vlakbij de grote boerderij van de familie Wieringa, daar waar nu het bijna verdwenen Sedna-gebouw staat. Die grote berg hout, met ook veel kerstbomen en op de top een gevulde teerton, ging dan tot genoegen van de hele buurt in de hens. Als we na afloop weer thuiskwamen zagen we er niet uit, zo vies waren we dan vaak geworden.”