Een proefles achter het stuur | column Theo van der Werff

Het leuke was dat de man die mij bij die vijfde keer zijn zegen gaf, niet snapte dat ik zo vaak had moeten afrijden. Terwijl juist hij degene was die mij bij de derde keer had laten zakken, door een - volgens mij ten onrechte - ingreep van hem. Nu denk ik: hij zal wel gelijk hebben gehad.

Vervolgens, op mijn eerste lange tocht naar Amsterdam, was ik blijkbaar zo bezig met de asbak dat ik in Noord-Holland een tegenligger schampte. Gelukkig alleen materiële schade. Met dank aan mijn engelbewaarder.

Vervolgens ging het zeven jaar goed. Op een vrijdagavond op de Verlengde Hereweg Groningen knalde ik op een auto voor mij die zijn vaart verminderde en ik was weer met wat anders bezig. Weet niet meer wat.

Daarna is het tot mijn verbazing bij kleine schades gebleven bij het inparkeren. Ik moest er aan wennen dat een achteruitrijcamera ook niet heilig is en dat je toch nog in de zijspiegels moet kijken bij het achteruit rijden.

Kortom: ik vind mijzelf een matige chauffeur.

Minder zien in donker

Aflopen najaar vond ik opeens dat ik minder zag in het donker, vooral bij slecht (regen) weer.

De eerste stap was een bezoek aan mijn vriend Fred Vrind (Opticien). Hij stelde vast dat in mijn linkeroog beginnende staar zichtbaar was. Hij verwees mij naar een oogarts. Dat is in werking gezet.

Ook heb ik contact opgenomen met een rijschool, Oosterpoort in Groningen, met het verzoek of ik een proefles in het donker kon krijgen. Dat was wat ingewikkeld want dat kon tot 18 uur maximaal en alles zat al vol.

Om er toch achter te komen hoe slecht ik eigenlijk rij, heb ik de afgelopen week gereden met rijinstructeur Cor Keus. De tips die hij mij gaf en de aanwijzingen over wat er bij mij verkeerd ingesleten was, waren voor mij heel duidelijk. Daar kan ik wat mee: in november ga ik met hem in het donker rijden. Dan kan hij zien of ik iets met zijn tips en advies gedaan heb.

U bent gewaarschuwd.

Theo van der Werff is Groninger ondernemer accountant