‘Lobbyen, promoten, er op afstappen. Zo maak je mensen warm’
Barbera Rotgers-Hoving in de schuur waar alles is begonnen. Foto: Rie Strikken
In 2002 stonden de containers al klaar voor de sloop bij kerkje Opwaarts. Barbera Rotgers: „Engel, mijn man, zei: maar dat gaat niet gebeuren!” Hij was één van de initiatiefnemers voor oprichting van Stichting tot behoud van het kerkje in Sellingerbeetse. Tot zijn vertrek uit het bestuur, vier jaar geleden, was hij voorzitter.
Barbera Rotgers: „Ik zit in mijn 80ste, nou is het klaar. Ik stop ook als bestuurslid. Ik blijf nog wel vrijwilligster.”
Promoten en lobbyen
Al 20 jaar zetten bewoners van Sellingerbeetse samen de schouders eronder om kerkje Opwaarts zoveel mogelijk in de originele Amsterdamse schoolstijl terug te brengen en ten dienste van de gemeenschap te laten zijn. Zo hebben er de buurtvereniging en een bridgeclub hun onderkomen, is er een schildersgroep, het is startpunt van de jaarlijkse Atelierroute en officiële trouwlocatie. Op de rommel- en kerstmarkt komt altijd veel publiek af. Voor feesten en partijen kan het ook afgehuurd worden.
Barbera Rotgers: „Ik zeg altijd je moet lobbyen en promoten om mensen binnen te krijgen. Dat moet ook wel, want we hebben inkomsten nodig. Er moet nog veel gebeuren. De toiletten zijn al vernieuwd, en de keuken is nou aan de beurt.”
Huussie van hol an
Het grootste deel van de inwoners van Sellingerbeetse is lid. Als er nieuwelingen in de buurt komen wonen, dan belt Barbera Rotgers aan voor een praatje. Dat werkt beter dan een briefje in de bus.
Rotgers: „We hadden nieuwe bestuursleden nodig. Dan stap ik even op de fiets voor een rondje. Zo kwam ik op het idee om Bennie van Dam te vragen. Die was net met pensioen. Hij moest er even met zijn vrouw over hebben, maar deed het wel. Hennie Klompmakers wou als nieuweling ook niet direct op de voorgrond treden, maar na een beetje aandringen stemde ze in. Ik blijf liever een beetje op de achtergrond, maar ik bemui mie wel overal mit.”
Vanaf nu doet ze dat dus een stuk minder. Bang om in een zwart gat te vallen is ze niet.
Boerenschuur
Rotgers: „In onze grote boerenschuur is eigenlijk alles begonnen. Met mekaar overlegden we daar hoe we het opknappen van het kerkje aan moesten pakken. Maar ook aan de keukentafel is, nu nog steeds, altijd aanloop, iedereen kan hier terecht. Het blijft een huussie van hol an.”
